ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ/ΜΕΤΑ-ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ/4ο ΚΥΜΑ ή ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ;

Φαίνεται πως ο φεμινισμός έχει μπει σε μια νέα εποχή που περιγράφεται ως μετα-φεμινισμός, νέο-φεμινισμός ή 4ο κύμα.
Η πληροφορία έδωσε τη δυνατότητα στις ιδέες του φεμινισμού να εξαπλώνονται γρήγορα παντού. Άλλαξε σταδιακά η θέση και η δημόσια εικόνα της γυναίκας. Οι μετα-φεμινίστριες είναι γυναίκες ισχυρές ακόμα και ποπ είδωλα.
Το τέταρτο κύμα, εστιάζει στη σεξουαλική παρενόχληση και τους βιασμούς. Το 2012, ο βιασμός και ο θάνατος μιας νεαρής Ινδής έγινε αφορμή για τοπικές διαμαρτυρίες που γρήγορα πήραν διεθνείς διαστάσεις. Ο νέο-φεμινισμός απέκτησε νέες βάσεις και νέους οπαδούς αγωνιστές. Το 2016 οργανώθηκε, η πρώτη διεθνής απεργία των γυναικών, στην οποία συμμετείχαν χώρες της Ευρώπης, της Ασίας, της Αφρικής και της Αμερικής.
Είναι γεγονός ότι το 4ο κύμα, βρίσκει απήχηση σε χώρους κοινωνικής δικτύωσης, ενώ η υποστήριξη έγινε πιο εύκολη και προσβάσιμη για περισσότερες γυναίκες που μπορούν πλέον να εκφράζονται και να διαδηλώνουν για διάφορα θέματα όπως π.χ το δικαίωμα στην άμβλωση, χωρίς φυσική παρουσία.
Όμως παρόλο που έχουν γίνει μεγάλες κατακτήσεις ο αγώνας δεν έχει κερδηθεί ακόμα κι αν κάνουμε ένα νοερό ταξίδι στον κόσμο το διαπιστώνουμε ότι:
Στη Σαουδική Αραβία γυναίκες βασανίζονται, μαστιγώνονται, φυλακίζονται, δολοφονούνται για ιδέες, που οι «άγραφοι νόμοι» τους θεωρούν εξτρεμιστικές ενώ την ίδια στιγμή στο Κουρδιστάν και τη Συρία, οι γυναίκες με τη συμμετοχή τους στον πόλεμο αναβαθμίζουν τον κοινωνικό τους ρόλο!
Στις περισσότερες περιοχές της Μέσης Ανατολής οι γυναίκες είναι υποκείμενα βίας είτε αυτή εκφράζεται με την υποχρεωτική υιοθέτηση συγκεκριμένων ενδυματολογικών εικόνων (μπούρκα) είτε, στις θεοκρατικές κοινωνίες, γίνονται θύματα αποτροπιαστικών πράξεων και αναγκάζονται να δέχονται την «κλειτοριδεκτομή», «το σιδέρωμα στήθους», τη σύναψη γάμου σε παιδική ηλικία ακόμα και τις θανατικές ποινές.
Γυναίκες στην Αφρική, χωρίς κανένα δικαίωμα ιδιοκτησίας καλλιεργούν τα βασικά είδη διατροφής και δίνουν λύση στο χρόνιο υποσιτισμό. Μια αναπτυξιακή προοπτική είναι καταδικασμένη, γιατί το ενεργητικότερο κομμάτι του πληθυσμού είναι αποκλεισμένο στα οικογενειακά καθήκοντα και εργάζεται σε συνθήκες δουλειάς.
Στον εμφύλιο της Ρουάντα, στο στόχαστρο, βρέθηκαν οι γυναίκες (άμαχος πληθυσμός) μεταξύ άλλων, με στόχο να αναχαιτιστεί η εξέλιξη της φυλής των Τούτσι.
Πρόσφατα, μόλις το 2018, στη Λατινική Αμερική, είδαν το φως της δημοσιότητας 3929 δολοφονίες γυναικών, ένα αριθμός που αντιστοιχεί σε «γενοκτονία». Στον Ισημερινό γυναίκες συνεχίζουν να πεθαίνουν στα ορυχεία, στη Χιλή στην περσινή παγκόσμια ημέρα της γυναίκας ξεδιπλώθηκε ένα πανό τραγικά αποκαλυπτικό: «Η βία λόγω φύλου σκοτώνει περισσότερους από τον κωρονοιό».
Στο Μεξικό, την Αργεντινή, τη Χιλή οι γυναίκες βγαίνουν στο δρόμο ασκώντας πιέσεις στις κυβερνήσεις για να παρθούν πρωτοβουλίες ώστε να αντιμετωπιστεί η έμφυλη βία και το δικαίωμα στην άμβλωση.
Καταλήγοντας ,όσο οι γυναίκες στη Λατινική Αμερική, στην Ασία και την Αφρική εξακολουθούν να αγωνίζονται για όσα στην Ευρώπη φαίνεται πως έχουν κατακτηθεί είναι πολυτέλεια να μιλάμε για 4ο κύμα νέο-φεμινισμό ή μετα-φεμινισμό.
Αυτό πού, δυστυχώς, παραμένει ως πρόταγμα στον 21ο αιώνα είναι η αναγνώριση και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το ΣΥΝΟΛΟ των ηγετών του κόσμου!
ΥΓ. Επειδή η Τέχνη βρίσκει πάντα τον τρόπο να εκφράζει με τον πιο άμεσο τρόπο το ζητούμενο κάθε εποχής, στη φωτογραφία μια γλυπτική σύνθεση της Juliana Notari μήκους 33 μέτρων από οπλισμένο σκυρόδεμα που κείτεται σε ένα ανοιχτό πάρκο τέχνης στην πολιτεία Περναμπούκο της Βραζιλίας
O τίτλος του έργου είναι «Ντίβα» έχει σκανδαλίσει τους «κανονικούς ανθρώπους» που υποστηρίζουν τον Μπολσονάρο.
Η καλλιτέχνης με ένα κωμικό ίσως τρόπο κατάφερε να προκαλέσει πολιτικούς τριγμούς και να δείξει πως η χώρα πλέει ακυβέρνητη από τη λογική έτσι όπως ακυβέρνητος από τη λογική φαίνεται να πλέει ο κόσμος…