ΣΤΑ ΝΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΙΔΕΩΔΟΥΣ

H “κοινωνία αξιών” τιμώντας τους αγωνιστές του 1821 αλλά και τους αγωνιστές όλων των αγώνων του έθνους μας για την ελευθερία μας, που δημιούργησαν το σύγχρονο Ελληνικό κράτος στα θεμέλια των Μαρμάρων και της τρισχιλιετούς παράδοσης του Ελληνισμού που κληρονομήσαμε, επικαλείται σημαντικές συμβολικές ιστορικές καταγραφές:

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ

Όταν η σύζυγος του βασιλιά Λεωνίδα Γοργώ ρωτήθηκε γιατί οι Σπαρτιάτισσες διέφεραν από τις άλλες γυναίκες, η Γοργώ απάντησε…..«επειδή είμαστε οι μόνες γυναίκες που γεννάμε άνδρες Σπαρτιάτες».
Ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του γράφει για την γέννησή του: Όταν ήμουν ακόμη εις την κοιλιά της μητρός μου, μίαν ημέρα πήγε δια ξύλα εις τον λόγγον. Φορτώνοντας τα ξύλα ‘σ το νώμο της, φορτωμένη εις τον δρόμον, εις την ερημία, την έπιασαν οι πόνοι και γέννησε εμένα’ μόνη της η καϊμένη και αποσταμένη εκιντύνεψε και αυτείνη τότε κι εγώ. Ξελεχώνεψε μόνη της και συγυρίστη, φορτώθη ολίγα ξύλα και έβαλε και χόρτα απάνου εις τα ξύλα και από πάνου εμένα και πήγε εις το χωρίον…..!

Η ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΕΩΔΗ ΜΑΣ

Ο αείμνηστος Μανόλης Ανδρόνικος γράφει στο έργο του «Ιστορία και ποίηση»:
«Στην πολιορκία της Ακρόπολης της Αθήνας από τους Έλληνες, τους πρώτους κιόλας μήνες της Επανάστασης του 1821, ο κίνδυνος για τα μνημεία της Ακρόπολης ήταν μεγάλος. ….Όταν οι πολιορκητές πληροφορήθηκαν πως οι Τούρκοι πελεκούσαν τα αρχαία κτίρια για να βγάλουν το μολύβι που υπάρχει στους συνδέσμους των λίθων, ύστερα από υπόδειξη του Πιττάκη τους έστειλαν βόλια για να σταματήσουν την καταστροφή!
Και ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης σε επιστολή του :
«….όλοι με μια φωνή αποφάσισαν να μηνύσουν εις τους αποκλεισμένους Τούρκους να παύσουν την καταστροφή και ήσαν έτοιμοι να τους προμηθεύσουν όσο μολύβι τους εχρειάζετο διά την υπεράσπισί τους. Ούτω και εγένετο. Έστερξαν οι Τούρκοι και οι Έλληνες εξαγόρασαν με το αίμα τους, δίδοντες εις τους εχθρούς βόλια διά να τους σκοτώσουν, τα πολύτιμα εκείνα μάρμαρα, τα οποία ήσαν προωρισμένα να ζήσουν διά να ιδούν και πάλιν αναστημένο ολόγυρά τους εκείνο το έθνος, το οποίο από τόσους αιώνας εφαίνετο βυθισμένο εις λήθαργο.»

ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΞΑΝΑΧΤΙΖΕΙ ΤΗ ΦΩΛΙΑ ΤΟΥ

Και για να τιμήσουμε την συνεισφορά των φιλελλήνων ( των χωρών που μας υποστηριξαν και όσων μας τίμησαν σήμερα με την παρουσία τους) ας θυμηθούμε το απόσπασμα από τον Ελληνικό Ύμνο του Frédéric Mistral:

«Μὲ τὴν αὐγὴ καὶ ἡ θάλασσα μενεξεδένια
λάμπει, καὶ μὲ τὸ φῶς τὰ πάντα ξανανιώνουν.
Νὰ ἡ ἄνοιξη γυρίζει, νὰ τὸ χελιδόνι
στὸν Παρθενώνα ξαναχτίζει τὴ φωλιά του!
Πανίερη Ἀθηνᾶ, τίναξε τὸ πουλί σου
στ᾿ ἀμπέλια μας ἀπάνω τὰ σαρακωμένα.
Κι ἂν πρέπει νὰ πεθάνουμε γιὰ τὴν Ἑλλάδα,
θεία εἶν᾿ ἡ δάφνη! Μία φορὰ κανεὶς πεθαίνει.»

•