Η σύγχρονη “κοινοτική αντίληψη” (communitarian) και το όραμα του υποψήφιου Δημάρχου Αθηναίων Μάριου Στρόφαλη

Πολλοί βιάστηκαν να κριτικάρουν την ιδέα του υποψήφιου Δήμαρχου Αθηναίων Μάριου Στρόφαλη για την ‘’Βουλή των Πεντακοσίων’’.

Όσοι έχουν ζήσει σε Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, και κυρίως σε μεγάλες Γαλλικές πόλεις, γνωρίζουν την ‘‘κοινοτική (communitarian) αντίληψη” που υπάρχει στα κοινά πράγματα και τη σημασία της στην ανάπτυξη και λειτουργία των πόλεων. Η κοινοτική αυτή αντίληψη αναγνωρίζει ότι, η κοινωνία μίας μεγάλης πόλης αποτελείται από μικρότερες κοινότητες, με αρκετές διαφοροποιήσεις, μικρές και μεγάλες, στο επίπεδο διαβίωσης, στο περιβάλλον, σε αρκετά πολιτισμικά αγαθά, με διαφορετικές δυνατότητες ανάπτυξης και διαφορετικούς περιορισμούς.

Αυτό που βλέπαμε πάντα στην Αθήνα, και το βλέπουμε πιο έντονα σήμερα λόγω των περιορισμένων πόρων, είναι ένα είδος ‘’κανιβαλισμού’’ κάποιων ”περιοχών-κοινοτήτων”, αφού οι περισσότεροι πόροι καταναλώνονται για να προωθηθούν τα συμφέροντα των περιοχών-κοινοτήτων που είτε έχουν μεγαλύτερη ψηφοθηρική σημασία για τους δημοτικούς άρχοντες, είτε οι ελίτ που κατοικούν εκεί έχουν μεγαλύτερη ισχύ επιρροής των αποφάσεων.

Αυτή η κάκιστη πολιτική διαχείρισης ευνοείται και από την ισχύουσα εκλογική διαδικασία, σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, που καπελώνεται από τα πολιτικά κόμματα, τα οποία επιδιώκουν την δική τους καταχρηστική εκπροσώπηση στη τοπική αυτοδιοίκηση και όχι την βέλτιστη δυνατή εκπροσώπηση όλων των επί μέρους κοινοτήτων, που συνθέτουν το πολυπολιτισμικό πάζλ μίας μεγάλης πόλης, μίας μεγάλης πρωτεύουσας.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει μία δημοτική πολιτική που να μπορεί να εκφράσει όλα αυτά τα διαφορετικά ‘’κοινοτικά’’ στοιχεία, αν δεν υπάρξει αυτή η ιδέα της ‘’κοινοτικής εκπροσώπησης’’.

Ο κος Στρόφαλης με την πρότασή του έρχεται να δώσει λόγο και δυνατότητα συμμετοχής στη διαδικασία λήψεως αποφάσεως σε όλες τις κοινότητες, μικρές και μεγάλες, αυτής της αχανούς πολυπολιτισμικής πόλης, για τα πράγματα που τις αφορούν και είναι ζωτικά γι αυτές

Εάν καταφέρνουν και το κάνουν με τον τρόπο τους άλλες μεγάλες πόλεις στη Ευρώπη, γιατί να μη μπορεί να το κάνει με τον δικό της τρόπο η Αθήνα, η ‘’πόλις-σύμβολο’’, η πόλις που θεσμοθέτησε και εφάρμοσε αποτελεσματικά τη δυνατότητα δημοκρατικής εκπροσώπησης όλων των ‘’φυλών’ στα κοινά, καθιστώντας την Αθήνα μία από τις πιο ιστορικές πόλεις του κόσμου και μοναδικό παγκόσμιο παράδειγμα πολιτισμού και κάλλους.

Στέλιος Φενέκος