Η “ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΞΙΩΝ” ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Μετά την ανακοίνωση του κ. Θεοδωράκη ότι θα διεκδικήσει την ηγεσία στο υπό διαμόρφωση νέο πολιτικό σχηματισμό της ενωμένης κεντροαριστεράς (έτσι προσδιορίζεται από την ΔΗΣΥ παρά την ευρύτερη διατύπωση από τον κ. Θεοδωράκη), η “κοινωνία αξιών” καλείται να αποφασίσει εάν θα συμμετάσχει σε αυτήν την διαδικασία και εάν θα στηρίξει την υποψηφιότητα Θεοδωράκη.

Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Η “κοινωνία αξιών”, μερικούς μόλις μήνες πριν, είχε πάρει την απόφαση να υποστηρίξει την πρωτοβουλία Θεοδωράκη, για να ενωθούν οι πολιτικές οντότητες του κεντρώου χώρου με επίκεντρο το ΠΟΤΑΜΙ, λόγω του ότι ήταν ο μεγαλύτερος κοινοβουλευτικός σχηματισμός του χώρου, ελπιδοφόρος, με αξιολογότατα στελέχη.

Θα αναφερθώ περιορισμένα στο παρελθόν για να υπάρξει η νοητή συνέχεια.
Όταν δημιουργήθηκε το ΠΟΤΑΜΙ υπήρξαν επίσημες και μη διαβουλεύσεις και προσκλήσεις στην “κοινωνία αξιών” για να υποστηρίξει την εκλογική προσπάθεια του. Οι λόγοι που το πολιτικό συμβούλιο της “κοινωνίας αξιών” αποφάσισε αρνητικά τότε, ήταν λόγω της θολής ιδεολογικής ταυτότητας και πολιτικών θέσεων που παρουσίαζε στις αρχές το ΠΟΤΑΜΙ, όταν κορυφαία στελέχη του το ενέτασσαν ιδεολογικά στον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας (έτσι αυτό-προσδιορίσθηκε και στις ευρωεκλογές σε ευρωπαϊκό επίπεδο).

Όμως η “κοινωνία αξιών” ενστερνίζεται καταστατικά ως ιδεολογία τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, με ξεκάθαρες θέσεις σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα.
Στο κέντρο της ιδεολογίας μας είναι ο άνθρωπος – πολίτης με δικαιώματα και υποχρεώσεις, δεν είμαστε κρατιστές, δεν πιστεύουμε στον κεντρικό σχεδιασμό στην οικονομία, αλλά στον διαμεσολαβητικό και υποστηρικτικό ρόλο του κράτους υπέρ των δυνάμεων της ελεύθερης παραγωγικής οικονομίας, δεν πιστεύουμε στον αμετάβλητο και καθολικό χαρακτήρα της μονιμότητας στους δημοσίους υπαλλήλους, θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχει ιδιωτική παιδεία και να υπάρχει ανταγωνισμός με την δημόσια παιδεία κλπ., ζητήματα που μας διαφοροποιούσαν αρκετά από το ιδεολογικό πρόταγμα της σοσιαλδημοκρατίας.

Στην συνέχεια το ΠΟΤΑΜΙ ωριμάζοντας πολιτικά έκανε μία σταδιακή στροφή προς την πλευρά του κοινωνικού φιλελευθερισμού, γεγονός που επιβεβαιώθηκε όχι μόνο από την αλλαγή στον αυτοπροσδιορισμό του (κεντρώο κόμμα), αλλά και από τις θέσεις του, από την κοινοβουλευτική του παρουσία, και από την συνεργασία που ανάπτυξε με την κεντρώα- φιλελεύθερη πλευρά του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου υπό τον κ. Φερχόφσταντ.

Θεωρήσαμε τότε ότι ωρίμασαν οι συνθήκες για ένα μεγάλο κεντρώο σχηματισμό και ξεκινήσαμε την συνεργασία μας.
Η συνεργασία μας αυτή προχώρησε άριστα (γνωριστήκαμε με τα εξαίρετα στελέχη τους), με συνέπεια και από τις δύο πλευρές, με τιμιότητα και αξιοπρέπεια, χωρίς πολιτικάντικες αντιλήψεις και πολιτικές σκοπιμότητες, επί τη βάσει συμμετοχής στην διαμόρφωση των κοινοβουλευτικών θέσεων αρχικά, με σκοπό την προοδευτική ωρίμανση της πολιτικής μας συνεργασίας .
Ο κ. Θεοδωράκης ήταν άψογος στην συνεργασία αυτή και πάντα μας κρατούσε ενήμερους με ειλικρίνεια για τα βήματά του.
Προσωπικά είχα εκφράσει τις ανησυχίες μου για τα βήματα που σκεφτόταν να ακολουθήσει σε ότι αφορά την συγκεκριμένη υποψηφιότητά του.

ΟΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΕΝΤΡΟ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Θα αναφερθώ συγκεκριμένα για τις ανησυχίες αυτές:

1. Η όλη πρωτοβουλία για σύνθεση της κεντροαριστεράς εκπορεύτηκε από την ανάγκη των παλαιών στελεχών του ΠΑΣΟΚ να ξαναμαζέψουν τους οπαδούς τους που είχαν αποσκιρτήσει είτε γλυκοκοίταζαν (πολλοί εντάχθηκαν), προς τον χαμελαίοντα ΣΥΡΙΖΑ.

2. Η πρώτη πρωτοβουλία ξεκίνησε με τους 58 και απέτυχε, συνεχίσθηκε με την ΔΗΣΥ και απέτυχε εκ νέου, και τώρα παίρνει νέα μορφή με το πρόσχημα της μεγάλης ενωμένης κεντροαριστεράς, με βάση τα ίδια πρόσωπα που έχουν φορέσει προσωπεία και έχουν ως προκάλυμμα κάποιους άφθαρτους και φιλόδοξους νέους.

3. Είναι προφανές ότι η προσπάθεια αυτή είναι προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ για να ανανεώσει την εικόνα τους (θα απαλλαγεί και απ’ τα χρέη;), αφού η ρητορική, οι ιδέες και κυρίως οι πρακτικές, ελάχιστα αφίστανται του ένδοξου παρελθόντος.

4. Σήμερα το πρόβλημα δεν είναι μόνο η ανάγκη για ανανέωση των προσώπων, αλλά κυρίως η ανάγκη για νέες αντιλήψεις, για ΙΔΕΕΣ και πρακτικές.

5. Η επιτροπή Αλιβιζάτου που θεωρείται ως αδέκαστη (και μπορεί να είναι όπως εγγυάται η προσωπικότητα του επικεφαλής της), θα εισηγηθεί μία διαδικασία για την εκλογή του αρχηγού της νέας οντότητας (βέβαια ακόμη δεν ξέρουμε πως θα λέγεται και τι χαρακτήρα θα έχει αυτή η οντότητα). Όμως οι προτάσεις της επιτροπής θα τύχουν της βασάνου των συμμετεχόντων, και λογικό είναι να κυριαρχήσουν οι θέσεις του υπερισχύοντος πολιτικού σχηματισμού που είναι η ΔΗΣΥ, συνεπικουρούμενη από τους άλλους ομοϊδεάτες οι οποίοι συμμετέχουν απ’ τη πρώτη στιγμή.
Συνεπώς το ΠΟΤΑΜΙ ως πολιτική οντότητα θα είναι μειοψηφία και ανίσχυρο για να μπορέσει να διαπραγματευθεί με αξιώσεις. Πόσο μάλλον όταν ακόμη δεν έχει ληφθεί η έγκριση από τη βάση του, ώστε να είναι σίγουρος ο κ. Θεοδωράκης ότι θα έχει την ζωτική εκλογική υποστήριξη των ψηφοφόρων του ΠΟΤΑΜΙΟΥ στην ηλεκτρονική ψηφοφορία ((εάν τελικά συμφωνηθεί).
Εκτιμάται ως σχεδόν αδύνατο, όσες υποσχέσεις και να του έχουν δοθεί, να μπορέσει να διασπάσει τον σκληρό ΠΑΣΟΚΙΚΟ πυρήνα στην εκλογική διαδικασία (πόσο μάλλον εάν δεν διασφαλίσει την υποστήριξη των στελεχών και ψηφοφόρων στη βάση του ΠΟΤΑΜΙΟΥ) .

6. Μπορεί στην πρώτη εκλογή να καταφέρει να βγει ανάμεσα στους δύο, λόγω της διαφαινόμενης πολυδιάσπασης των ΠΑΣΟΚΟΓΕΝΩΝ υποψηφίων (θα υπάρξουν και εκπλήξεις), όμως στην δεύτερη αναμέτρηση οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ θα συσπειρωθούν και θα βγάλουν τον δικό τους.
Και τότε η μεγάλη ενωμένη κεντροαριστερο-δεξιά , όπως ελπίζει ότι θα είναι ο κ. Θεοδωράκης (αλλά δεν αναπαράγεται αυτό από την ΔΗΣΥ), θα δείξει το πραγματικό της πρόσωπο. Το αναγεννημένο ΠΑΣΟΚ θα μας δείξει το αποτέλεσμα του Lifting που έκανε.
Ως συνέπεια το ΠΟΤΑΜΙ θα έχει αποδομηθεί, και ο κ. Θεοδωράκης θα βρεθεί να συγκρούεται με τους Παλαιοπασόκους για μία προβεβλημένη κομματική θέση (πόσο μάλλον στην περίπτωση στην οποία το νέο ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρει να είναι αντιπολίτευση στις επόμενες εκλογές).

7. Το μόνο του όπλο και με δεδομένη την μέχρι τώρα παθητική συμμετοχή στο γίγνεσθαι ως ΠΟΤΑΜΙ (παρά τις όποιες προσωπικές διαβουλεύσεις του κ. Θεοδωράκη), είναι η απειλή αποχώρησης, εάν αλλάξουν οι συνθήκες και δεν συμφωνηθούν οι φημολογούμενες ακόμη διαδικασίες της επιτροπής Αλιβιζάτου. Και η αποχώρηση αυτή θα είναι τεράστιο πλήγμα για το κοινοβουλευτικό ΠΟΤΑΜΙ αφού την επομένη κιόλας θα αρχίσουν διαρροές κοινοβουλευτικών στελεχών, καθώς και στελεχών (πέραν όσων στελεχών, υποστηρικτών και ψηφοφόρων είναι ήδη εν αποχωρήσει, λόγω της μη συμμετοχής τους στην απόφαση για την πρωτοβουλία Θεοδωράκη).

8. Δυστυχώς η βεβιασμένη επιλογή του κ. Θεοδωράκη έχει εγκλωβίσει το ΠΟΤΑΜΙ και τον ίδιο, το οποίο καλείται πλέον να κάνει “Damage Control“ (διαχείριση ζημιάς), και όχι δημιουργική πολιτική βελτίωσης και μεγέθυνσης του ΠΟΤΑΜΙΟΥ ως κοινοβουλευτικού κόμματος, και του εαυτού του ως τον ηγέτη του κεντρώου χώρου που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος.

Ευχόμαστε να κάνουμε λάθος στις εκτιμήσεις μας, για το καλό του ΠΟΤΑΜΙΟΥ και του κ. Θεοδωράκη.

ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ

Η “κοινωνία αξιών” καλείται να αποφασίσει για τα επόμενα βήματά της, μετά την οριστικοποίηση της πρωτοβουλίας του κ. Θεοδωράκη.
Και επειδή τις αποφάσεις τις παίρνουμε συλλογικά, τις αμέσως επόμενες ημέρες θα συγκληθεί συμβούλιο όλων των στελεχών μας για να αποφασίσουμε από κοινού.