Ο ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ

Η παρακάτω κοινή θέση της “κοινωνίας αξιών” και της ” Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου” (Ε.ΔΗ.Κ.), αφορά στον προϋπολογισμό που συζητιέται στο Κοινοβούλιο με μία “διαδικασία-κόλαφος” για όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα όπως διαπιστώνουμε.

Ο προϋπολογισμός που υποβάλλεται κάθε χρόνο και κυρίως η υλοποίησή του αφορά όλους μας. Δεν δίνουμε λευκή επιταγή στη κυβέρνηση για την διαμόρφωσή του χωρίς έλεγχο και απολογισμό, πόσο μάλλον όταν τον λογαριασμό τον πληρώνουμε όλοι μας.

Τα μεγαλύτερα προβλήματα στους προϋπολογισμούς που υποβάλλονται είναι:

1. Η ανάπτυξη της οικονομίας στηρίχθηκε σχεδόν πάντα σε μη ρεαλιστικούς προϋπολογισμούς που στην υλοποίησή τους ήταν κατά τεκμήριο ελλειμματικοί. Έτσι δημιουργήθηκε η κουλτούρα ότι αν κάποιος υπουργός οικονομικών πρότεινε σφιχτούς και ρεαλιστικούς προϋπολογισμούς, ήταν σκληρός και αντικοινωνικός, που εγκαθιστούσε λιτότητα και περιορισμούς.
2. Η ανάπτυξη βασίσθηκε πρωτίστως στις δημόσιες επενδύσεις με μεγάλα ελλείμματα στην υλοποίηση, λόγω υπερβάσεων (για λόγους φανερούς και μη).
3. Τα μεγάλα ελλείμματα κρυβόντουσαν εύκολα με λογιστικές αλχημείες, που ήταν δύσκολο να εντοπιστούν, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται στο λογαριασμό αργότερα (κατά παράβαση του συντάγματος και του νόμου).
4. Ο προϋπολογισμός αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του υπουργού οικονομικών, που φρόντιζε πάντα να τον παρουσιάζει τελευταία στιγμή (κατά παράβαση της αρχής της δημοσιότητας), σε μία όσο το δυνατόν πιο σύντομη ‘’τελετή’’ (ει δυνατόν με άδεια έδρανα), χωρίς να προσδοκά κάποιος ότι θα είναι κάτι αξιόπιστο και ολοκληρωμένο.- Οι κυβερνήσεις θέλουν να μειώσουν το χρόνο διαλόγου, να μην υπάρχουν αντιθέσεις (άρα και σύνθεση) με σκοπό να τον περάσουν όπως-όπως, στηριζόμενες πάντα στην αυστηρή κομματική πειθαρχία των βουλευτών.

Η ‘’κοινωνία αξιών’’ και η “Ε.ΔΗ.Κ.” για τη βελτίωση και τον έλεγχο της διαδικασίας αλλά και επί των αποτελεσμάτων των προϋπολογισμών, προτείνουν τους παρακάτω εκσυγχρονισμούς για τον προϋπολογισμό:

– Να υπάρξει συνταγματική πρόβλεψη ώστε να μην έχουμε στην υλοποίηση ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, με όριο υπέρβασης το 3% και αυτό επαρκώς αιτιολογημένο. Για να μπορέσει να τηρηθεί αυτό θα πρέπει να θεσμοθετηθούν τα ακόλουθα:
– Να ξεκινήσει αρκετούς μήνες πριν, διευρυμένος και ουσιαστικός διάλογος στο κοινοβούλιο, πέραν των προβλέψεων του άρθρου 6 του Ν 2362/95.
– Να ενθαρρυνθούν όχι μόνο οι θεσμικοί φορείς (σύμφ.με τον νόμο), αλλά και οι επαγγελματικοί και κοινωνικοί φορείς να συμμετάσχουν από πολύ νωρίς στη διαμόρφωσή του, με προτάσεις και διάλογο.
– Να υπάρξουν τρεις φάσεις στο κοινοβούλιο. 1) Αρχικά να παρουσιασθούν οι βασικοί άξονες και κατευθύνσεις για τη σύνταξή του. 2) Στη συνέχεια να γίνει υποβολή ενός 1ου προσχεδίου (Σεπτέμβριο) με αιτιολογικές εκθέσεις, για μελέτη επεξεργασία και επανυποβολή προτάσεων, σε συγκεκριμένες σφιχτές ημερομηνίες από τους θεσμικούς φορείς.3) Υποβολή 2ου επεξεργασμένου κειμένου (1η Δευτέρα Οκτωβρίου), για αρχική συζήτηση στο κοινοβούλιο και στις αρμόδιες επιτροπές, προκειμένου να διαμορφωθεί η τελική μορφή που θα κατατεθεί από τον Υπουργό.

– ΤΕΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ προϋπολογισμού για ψήφιση έγκαιρα (μέχρι 15 Νοεμβρίου) με εξαντλητικό διάλογο στο κοινοβούλιο.
– Στη συνέχεια να θεσμοθετηθεί ο έλεγχος και ο απολογισμός επί της προόδου υλοποίησης ανά τρίμηνο (και όχι μόνο τον Νοέμβριο, που προβλέπεται στο Σύνταγμα και στο νόμο), με διάλογο στο κοινοβούλιο.

– Ενδεχόμενη αποτυχία καλής υλοποίησης και δημιουργία ελλείμματος πάνω από 3% του ΑΕΠ, να σημαίνει και αυτόματη ‘’πρόταση μομφής’’ για τη κυβέρνηση (με Συνταγματική πρόβλεψη) για να εξετασθούν οι λόγοι που προέκυψε η υπέρβαση.