ΣΥΡΙΑ: ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΣΥΡΙΑ: ΤΑ ΛΑΘΗ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Εάν κάποιος παρακολουθήσει τις ανασκοπήσεις της χρονιάς που πέρασε, θα διαπιστώσει τα λάθη που έγιναν και τα λάθη που συνεχίζονται.

1. Ο ΟΗΕ πήρε μία ιστορική απόφαση που επιτρέπει στις χώρες που εμπλέκονται στη περιοχή να συνεργαστούν εναντίον του τρομοκρατικού μορφώματος της ISIS. Είμαστε σε μία εποχή “συν-ανταγωνισμού”, όπου μέσα στο ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον είναι δυνατή η άμεση συνεργασία των κύριων ανταγωνιστών και ο κοινός σχεδιασμός για σημαντικά διεθνή ζητήματα. Όλοι μας ελπίζουμε στη στενή συνεργασία Ρωσίας- ΗΠΑ και ΕΕ, κυρίως, αλλά και Τουρκίας και των αραβικών κρατών που ήδη συμμετείχαν στη διεθνή πρωτοβουλία που έχει σχηματισθεί. Εν τούτοις καθυστερεί σημαντικά η ολοκληρωμένη επιχειρησιακή συνεργασία.

2. Η Ρωσία κυριαρχεί επιχειρησιακά και η αποτελεσματικότητα των δράσεων της επιφέρει σημαντικές πιέσεις στους λοιπούς συμμετέχοντες, για να επιδιώξουν την συμβιβαστική πολιτική διευθέτηση του προβλήματος διακυβέρνησης στη Συρία.
3. Η Ρωσία με μεγάλη αποφασιστικότητα βρήκε την ευκαιρία να επιτεθεί όχι μόνο στον ISIS, αλλά και στις αντιμαχόμενες δυνάμεις της αντιπολίτευσης στον Άσαντ, με σκοπό να σώσει το καθεστώς του, αλλά κυρίως για να μην χάσει τα στρατιωτικά και πολιτικά ερείσματά της στη περιοχή.

4. Οι ΗΠΑ που έχουν θέσει ως σκοπό για όλες τις χώρες (ή… σχεδόν όλες τις χώρες!!!) της διευρυμένης Μέσης Ανατολής την αποκαθήλωση των αυταρχικών – δικτατοριών με κάθε τρόπο, έχει ευρύτερους στόχους από την απλή καταπολέμηση της ISIS, με πρωτεύοντα την απομάκρυνση του καθεστώτος Άσαντ και μαζί μ’ αυτό και την μείωση της Ρωσικής επιρροής στη περιοχή. Όμως δεν αρκείται σε αυτά, αλλά θέλει και την αποδυνάμωση κάθε ισχυρής κρατικής οντότητας στη περιοχή που θα μπορούσε να κυριαρχήσει, ώστε να συντηρούνται συγκρούσεις μεταξύ τους και να επιβάλλεται η αμερικανική στρατιωτική παρουσία.
5. Τον σκοπό αυτό υποστηρίζουν και οι Ισραηλινοί, αφού μειώνεται η οιαδήποτε δυνητική μελλοντικά, σημαντική απειλή προς το Ισραήλ, με πολύ χαμηλότερο κόστος γι’ αυτούς.
6. Ταυτόχρονα η δημιουργία Κουρδικού κράτους εξακολουθεί να είναι στη στρατηγική ατζέντα των ΗΠΑ, προκειμένου να έχουν πρόσφορους συμμάχους, διατεθειμένους να μάχονται κατά περίπτωση για τα συμφέροντά τους.

7. Η ΕΕ απλώς είναι ανύπαρκτη στη διαμάχη, άγεται και σύρεται πότε υπό την χειραγώγηση του ΝΑΤΟ, πότε ανάλογα με τα ευκαιριακά συμφέροντα της Γερμανίας και της Γαλλίας που οπωσδήποτε δεν θα ήθελαν τη γεωστρατηγική ενίσχυση του ρόλου της Ρωσίας, στο μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης.

8. Η Τουρκία είναι ο μόνιμος, γνωστός, θρασύδειλος ανατολίτης προβοκάτορας, με μία διεφθαρμένη εξουσία, που όταν βρίσκει ευκαιρία και κενό εξουσίας θρασύνεται, προσπαθώντας να εκμεταλλευθεί κυνικά όλες τις γεωπολιτικές συγκρούσεις, τις οποίες δεν διστάζει να υποδαυλίσει προς όφελός του. Ένας απόλυτα αναξιόπιστος σύμμαχος για οιονδήποτε, που θα συμμαχούσε με τον οιονδήποτε. Δεν επιθυμεί να διασωθεί το καθεστώς Άσαντ, ενώ ταυτόχρονα θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να αποτρέψει τη δημιουργία Κουρδικού κράτους και να αποκτήσει ερείσματα σε μία πολυκερματισμένη Συρία.

9. Η ονομασία που έχει κυριαρχήσει να χρησιμοποιείται από όλους για την ISIS, ως “ισλαμικό κράτος”, είναι τελείως εσφαλμένη, αφού έτσι τους αναγνωρίζεται έμμεσα κρατική οντότητα και εδαφική κυριαρχία. Επίσης οι προσδιορισμοί “ισλαμιστές” ή “τζιχαντιστές” είναι επίσης εσφαλμένοι, αφού έτσι τους αναγνωρίζεται άμεσα και λειτουργεί συνεκτικά ο θρησκευτικός χαρακτήρας, με σκοπό τον αγώνα για τη προστασία του Ισλάμ (τζιχάντ), ενώ στην ουσία είναι μία τρομοκρατική δολοφονική οργάνωση που απειλεί την ασφάλεια και την ειρήνη όλου του κόσμου και τίποτε περισσότερο.

10. Ένα από τα κορυφαία ερωτήματα που προκύπτουν και πρέπει να προβληματίσουν, είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων που εγκαταλείπουν τη χώρα είναι ηλικίας 18-40 χρόνων, ενώ θα μπορούσαν να συστρατευθούν εναντίον της ISIS και να πολεμήσουν για τη χώρα τους. Οι λόγοι είναι πολλοί και κυρίως η έλλειψη εμπιστοσύνης και στον Άσαντ αλλά και στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Παρ’ όλα αυτά η φυγή τους μοιάζει αδικαιολόγητη στα μάτια όσων κατά καιρούς πολέμησαν για τα ιδανικά τους, για τις οικογένειες, την ελευθερία τους και την ασφάλεια της χώρας τους, όταν αυτά απειλούντο. Η ελευθερία κερδίζεται με αγώνες και η φυγή ποτέ δεν είναι λύση.

11. Θα πρέπει να τεθεί ως απαραίτητη ρήτρα υποδοχής των προσφύγων, ότι η άδεια παραμονής στις χώρες της Ευρώπης είναι προσωρινή και ότι θα πρέπει να επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες στη χώρα τους μετά την λήξη των συγκρούσεων και την εγκαθίδρυση κυβέρνησης διεθνούς αποδοχής στη Συρία. Διαφορετικά δημιουργείται τεράστια εθνολογική και θρησκευτική διαφοροποίηση στη περιοχή, εις βάρος των μετριοπαθών κοινοτήτων.