ΠΟΙΟΙ “ΚΟΝΟΜΑΝΕ” ΜΕ ΤΗ ΠΩΛΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ;
Διαβάζουμε τις προτεινόμενες ρυθμίσεις του νομοσχεδίου για τα κόκκινα δάνεια και μένουμε έκπληκτοι για την απροκάλυπτη καταλήστευση του δημόσιου χρήματος, που επιχειρείται να νομιμοποιηθεί έτσι και μετά την ληστρική ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Περαν τούτου τα ατομικά διακαιώματα και η έννοια των προσωπικών δεδομένων παραβιάζονται και κάθε ρύθμιση προστασίας του πολίτη από τη κερδοσκοπία κατακρημνίζεται!
Στην ουσία δημιουργείται αγορά για τα κόκκινα δάνεια, χωρίς να υπάρχει πλέον κανένα τραπεζικό και προσωπικό απόρρητο και με τη συμμετοχή τραπεζών, funds, εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων και εταιρειών μεταβίβασης απαιτήσεων, που καθιστά τον κάθε πολίτη έρμαιο και χωρίς προστασία στα χέρια κερδοσκόπων “κυνηγών κεφαλών”!
Όλες οι κατηγορίες δανείων θα μπορούν να βγουν στο σφυρί από τις τράπεζες, ενώ προβλέπεται και η δυνατότητα πώλησης ενήμερων δανείων εάν κάποιο άλλο δάνειο του ίδιου δανειολήπτη έχει “κοκκινίσει”. Προσχηματικά προβλέπεται προσωρινή εξαίρεση μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου (σαλαμοποιείται δηλαδή το πρόβλημα για να μην υπάρξουν εσωκομματικές επιφυλάξεις και να καλυφθούν οι συνειδήσεις), για τα δάνεια τα οποία έχουν ως υποθήκη την πρώτη κατοικία του δανειολήπτη, τα καταναλωτικά, επιχειρηματικά των μικρών επιχειρήσεων και τα δάνεια με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Στη συνέχεια θα μπορούν να πωλούνται και τα παραπάνω δάνεια!
Στην αιτιολογική έκθεση υπάρχει μιά γελοία επιχειρηματολογία:
“….η δημιουργία αγοράς μη εξυπηρετούμενων δανείων θα είναι ωφέλιμη τόσο για τα πιστωτικά ιδρύματα όσο και για τους οφειλέτες. Οι τράπεζες θα μπορούν να ενισχύουν άμεσα τη ρευστότητά τους εισπράττοντας ένα τμήμα της αμοιβής τους, το οποίο είναι αμφίβολο αν θα εισέπραττε με αναγκαστική εκτέλεση και σε κάθε περίπτωση θα το εισέπραττε αργότερα. Ο δανειολήπτης θα μπορεί να λάβει από τον αγοραστή του δανείου πολύ ευνοϊκότερες προτάσεις ρύθμισης, διότι ο εκδοχέας θα έχει αγοράσει την απαίτηση σε τιμή μικρότερη της ονομαστικής της αξίας, και επομένως μια πρόταση που θα ήταν ζημιογόνος για την τράπεζα, θα είναι κερδοφόρος από τον εκδοχέα.”
Γελοία επιχειρήματα που προσπαθούν να καλύψουν την “κονόμα” για κάποιους (επί το λαϊκότερον), για τους εξής λόγους:
1. Πολλά από τα δάνεια έχουν “κοκκινήσει”, γιατί ο πολίτης αδυνατεί να πληρώσει τους υπερογκους τόκους και τον ανατοκισμό, ενώ έχει εξαϋλωθεί το εισόδημά του από τις περικοπές και τη φορολογία που έγιναν ΚΑΙ για τις συνεχείς και αναποτελεσματικές κεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών.
2. Εάν μαζί με τα “κόκκινα” δανεια πουληθούν και τα υγιή, τότε ο κάθε πολίτης θα υφίσταται εκβιασμό για συμψηφισμό και στην ουσία αύξηση των απαιτήσεων με νέους υψηλότερους τόκους, έξοδα και εμπράγματες δεσμεύσεις, που θα τον εξαϋλώνουν, μαζί με την εγκληματική ψυχολογική πίεση που ήδη υφίσταται και συνεχώς αυξάνει!
3. Εάν η πρόθεση ήταν να υπάρξουν ευνοϊκες ρυθμίσεις για τους δανειολήπτες, τότε γιατί δεν τις έκαναν οι ίδιες οι τράπεζες, κατεβάζοντας σε πρώτη φάση τα επιτόκια από το 19 και 20 % που φθάνει σήμερα στα καταναλωτικά στο 6-7% που θα ήταν λογικό και σύννομο (δειτε αποφάσεις δικαστηρίων γι αυτό).
Η πρόταση που έχει κάνει η “κοινωνία αξιών” εδώ και τρία χρόνια και εξακολουθεί να την υποστηρίζει, είναι η δημιουργία μίας “Bad Bank”, που θα αναλάβει τη διαχείριση των κόκκινων δανείων, οπως συνέβη και σε άλλες χώρες, που εφθασαν στο σημείο να παρουσίασουν και κέρδη από τη διαχείριση αυτή.
Ο σκοπός μιας τέτοιας διαχείρισης δεν μπορεί να είναι η ανεξέλεγκτη και κυνική κερδοσκοπία, αλλά πραγματικά η ρύθμισή των δανείων με αντικειμενικοποίηση των περιουσιακών στοιχείων, με πραγματικά συμβουλευτικό χαρακτήρα προς τους δανειολήπτες, με εξυπνους τρόπους αξιοποίησης των περιουσιακών στοιχείων και με σεβασμό στη προσωπικότητα και τα ατομικά διακαιώματα των πολιτών!
Αλήθεια που εξαντλούνται τα όρια διάκρισης των αριστερών, των σοσιαλιστων, των φιλελεύθερων είτε των νεοφιλελεύθερων στο κοινοβούλιο, έαν αποδέχονται αβρόχοις ποσίν, την καταλήστευση αυτή του πλούτου της χώρας, την ακύρωση των ατομικών δικαιωμάτων, την έλειψη ακριβοδικίας και τη καταδυνάστευση των πολιτών της;