Αλέξανδρος Παπαναστασίου κοινωνικός μεταρρυθμιστής και οραματιστής

Ήταν ένας από τους εκλεκτούς ανθρώπους που είδαμε στην Ελλάδα που μονάχα με την παρουσία τους βοηθούν τον τόπο να γίνει καλύτερος…

Είναι τα λόγια του Γ. Θεοτοκά(1965) για τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου.

Παρακολουθώντας την ιστορική διαδρομή του ξεκινάει κανείς ένα συναρπαστικό ταξίδι στην ιστορία του ελληνικού Μεσοπολέμου.

Υπήρξε καινοτόμος, κοινωνικός μεταρρυθμιστής και οραματιστής. Ήταν ο πολιτικός ηγέτης μιας αριστερής εκδοχής της σοσιαλδημοκρατίας με πρωτοπόρες και ριζοσπαστικές ιδέες για την εποχή του. Προσπάθησε να ρυμουλκήσει τον βενιζελισμό προς μια προοδευτική κατεύθυνση συγκροτώντας την αριστερή πτέρυγα του κόμματος των Φιλελευθέρων, όποτε συνεργάστηκε μαζί τους ως επικεφαλής ο ίδιος της Δημοκρατικής  Ένωσης που μετεξελίχθηκε σε Αγροτικό-Εργατικό Κόμμα.

Γονιμοποίησε με νέες αρχές και απόψεις το δημόσιο βίο και αγωνίστηκε για την κατάργηση της θανατικής ποινής, τον χωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας, το υποχρεωτικό του πολιτικού γάμου, την καθιέρωση της ανόθευτης απλής αναλογικής ως πάγιου εκλογικού συστήματος, την απόδοση της γης στους καλλιεργητές και την αποκατάσταση των προσφύγων, την καθιέρωση της Κοινωνικής Ασφάλισης, την ίδρυση του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και της Αγροτικής Τράπεζας, την υπεράσπιση του δημοτικισμού, την προώθηση της συνεταιριστικής οργάνωσης των εργατών και των αγροτών, την προώθηση της Ειρήνης της Διαβαλκανικής Συνεργασίας και της ιδέας μιας ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας (της «Πανευρώπης»), ζητήματα που ήταν πολύ πρόωρα για την εποχή του και κάποια από τα οποία δεν έχουν κατακτηθεί ακόμα.

Το όραμά του ήταν μια πιο ουσιαστική κοινωνική και πολιτική δημοκρατία

με ανθρώπινο πρόσωπο. Ένα πολίτευμα θεμελιωμένο στην «αρετή και την τόλμη που θέλει η ελευθερία» με κοινωνική ευαισθησία  στην παιδεία που πρέπει να είναι προσιτή σε όλους και κυρίως στην καρδιά των πολιτών και τη διαυγή δημιουργική σκέψη τους.

Λεβίδι, 22 Νοεμβρίου 2015