“ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΙΚΟΣ ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟΣ” VS “ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΥ”

“ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΙΚΟΣ ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟΣ” VS “ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΥ”

Τα τελευταία χρόνια οι φιλελεύθερες ιδέες βάλλονται πανταχόθεν, όχι μόνο λόγω των επιπτώσεων των πολιτικών λιτότητας που επιβλήθηκαν από την ΕΕ και το ΔΝΤ, αλλά και λόγω της σκληρής ρητορικής που αναπτύχθηκε από τους θιασώτες του “οικονομικού φιλελευθερισμού”, που “βάζουν το κάρο μπροστά από το άλογο”.

Η οικονομία ως συλλογική δραστηριότητα (αφού έτσι την εξετάζουμε στο κοινωνικό, πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο), είναι μία από τις βασικότερες ανάγκες για τη κοινωνική διαβίωση. Δεν υπερτερεί των λοιπών αναγκών της ίδιας της κοινωνίας που καλείται να υπηρετήσει, όπως είναι η ασφάλεια, η κοινωνική δικαιοσύνη, η ελευθερία και η ισονομία των πολιτών, πλην όμως δημιουργείται μεταξύ τους ένα πλέγμα σχέσεων ισχυρής αλληλεπίδρασης.

Μεθοδικά οργανωμένη σε συλλογικό επίπεδο, είναι δευτερογενές προϊόν της ίδιας της κοινωνίας και απότοκο της αναγκαιότητας για διευκόλυνση και διαλειτουργικότητα των ποικίλων κοινωνικών και ατομικών δράσεων.

Συνεπώς είναι απαίτηση η οικονομία να υπηρετεί τη κοινωνία, γιατί αλλιώς έχει τη τάση να αυτονομηθεί, γίνεται αυτοσκοπός και κυριαρχεί στις άλλες λειτουργίες και βασικές, ζωτικές ανάγκες της κοινωνίας.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και όταν οι κοινωνία οδηγείται σε πολέμους και σε συγκρούσεις. Ο πόλεμος αυτονομείται, γίνεται αυτοσκοπός, και κλιμακώνεται σε μία αυτοτροφοδοτούμενη σπείρα, καθιστώντας τη κοινωνία και το άτομο εργαλεία και αναλώσιμο υλικό αυτής της τρέλας.

Η μόνη λύση σε αυτό το πρόβλημα (για να αντιμετωπισθεί η τάση αυτή για αυτονόμηση και αυτοτροφοδοτούμενη, ανεξέλεγκτη, ανταγωνιστική κλιμάκωση), που επιδιώκεται από τις σωστά οργανωμένες κοινωνίες, είναι ο συνετός, θεσμικός έλεγχος της αυξανόμενης αυτής τάσης, με συλλογικές θεσμικές ρυθμίσεις που να οριοθετούν με μέτρο και σαφήνεια το πλαίσιο του ανταγωνισμού.
Τις θεσμικές αυτές προβλέψεις τις βλέπουμε παντού σε όλες τις εξελιγμένες κοινωνίες(σε ότι αφορά την οικονομία δείτε π.χ. τις επιτροπές ανταγωνισμού, τις συμφωνίες εμπορίου, χρηματοπιστωτικής λειτουργίας, έλεγχο χρηματιστηριών κλπ).
Ο σκοπός της δημιουργίας των διεθνών οργανισμών και όλων αυτών των διεθνικών/εθνικών θεσμών, είναι η πρωτίστως η συνεργατική/συλλογική θεσμική ρύθμιση της αυξανόμενης αυτής τάσης για αυτονόμηση και κλιμάκωση, των οιονεί επικίνδυνων για τη κοινωνία ανταγωνιστικών πεδίων (εξοπλισμών, συγκρούσεων, οικονομικού ανταγωνισμού κλπ).

Δυστυχώς όμως, χάσαμε το δρόμο μας με την τάση αυτονόμησης που παρουσιάζει το άτομο από τη κοινωνία και την συμπλεγματική τάση επικυριαρχίας του επ’ αυτής, στο τομέα κυρίως της οικονομίας.
Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και από τη αντίθετη πλευρά, όταν η κοινωνία επικυριαρχεί ισοπεδωτικά στο άτομο, όταν ακυρώνει δηλαδή την ατομικότητα των μελών της, υποβαθμίζει την δημιουργική δυναμική τους, δίνοντας τους απλά, εργαλειακή και αναλώσιμη υπόσταση! Ένα είδος “κοινωνικού κανιβαλισμού”!

Η πολιτική χειραφέτηση του ατόμου, η βελτίωση των θεσμών και η συνταγματική κατοχύρωση των ανθρώπινων και ατομικών δικαιωμάτων, που οδήγησαν στην εξέλιξη της κοινωνίας σε μια κοινωνίας ισότητας, βασίσθηκαν στα ανθρώπινα δικαιώματα και στις ατομικές ελευθερίες και στους κοινωνικούς αγώνες που έγιναν για αυτές.
Οι φιλελεύθερες ιδέες σήμερα, γίνονται αντικείμενο καπηλείας από τον “συμπλεγματικό ατομικισμό”, που τις χρησιμοποιεί ως πρόσχημα για να κρύψει την επιθυμία του για επικυριαρχία επί των ατόμων και επί της ίδιας της κοινωνίας, υπονομεύοντας τους θεσμούς ελέγχου και εξισορρόπησης των ακραίων, ανταγωνιστικά αυτοτροφοδοτούμενων τάσεων που περιγράψαμε παραπάνω.

Ας αντισταθούμε λοιπόν στον “συμπλεγματικό ατομικισμό” που υποβαθμίζει τη κοινωνία, ακυρώνει την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισονομία και την ίδια τελικά την ελευθερία του ατόμου που επικαλείται αλλά και στον “κοινωνικό κανιβαλισμό” που καθηλώνει, απομυζά, ισοπεδώνει και επίσης εξαφανίζει την ελευθερία όλων μας!