Ο ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ, “ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ” ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Ο ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ, “ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ” ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Ακούω διάφορους να κατηγορούν ως τοκογλύφους τα κράτη της Ευρωζώνης που μας δανείζουν και την ΕΚΤ, σαν να είναι οι εχθροί μας που μας ρουφούν το αίμα.
Οι δανειστές μας (πλην του ΔΝΤ που το μας δανείζει το πολύ με SDR +3% ), μας έχουν δανείσει με επιτόκια από 0.70% έως το πολύ 3%. Που την είδαν τη τοκογλυφία;

Τοκογλύφοι είναι οι δικές μας τράπεζες, που ενώ δανείζονται με επιτόκια κάτω από τη μονάδα από την ΕΚΤ, με την δική μας προσωπική εγγύηση ως λαός, αυτές δανείζουν την αγορά και τους απλούς πολίτες με επιτόκια που μπορούν να φθάσουν για τα καταναλωτικά δάνεια και 19%.

Και ρωτάω;
– Τι φταίει ο απλός πολίτης που καλείται σήμερα να πληρώσει τις ατασθαλίες των τραπεζών, όταν οι Τραπεζίτες δάνειζαν χωρίς διασφαλίσεις τους κολλητούς, τα κόμματα και τους πολιτικούς και σήμερα τους έχουν μείνει τα κόκκινα δάνεια;
– Τι φταίει ο απλός πολίτης, όταν οι Τράπεζες ξανοίχτηκαν υπερβολικά σε επενδύσεις και προϊόντα πολύ πέραν του ασφαλούς διαμεσολαβητικού τους ρόλου, πολλά από τα οποία αποδείχθηκαν τοξικά και ρούφηξαν όλη τη ρευστότητά τους;
– Τι φταίει ο απλός πολίτης όταν οι τράπεζες στήριζαν το φαύλο πολιτικό σύστημα και τις ρεμούλες του, αγοράζοντας εύκολα και σωρηδόν τα ομόλογα του δημοσίου, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αυτή η τεράστια μαύρη τρύπα των δημοσιονομικών ελλειμμάτων; Ποιες ήταν οι διασφαλίσεις τους για να αγοράζουν τότε τα ομόλογα αυτά που κουρεύτηκαν στη συνέχεια; Και μη πει κανείς για την απώλεια λόγω κουρέματος, γιατί η αγορά ομολόγων και εντόκων γραμματίων από τις τράπεζες, πρέπει πάντα να προσμετρά και τους κινδύνους απωλειών και να μη προσπαθούν να μετακυλήσουν σήμερα τις απώλειες αυτές!
– Τι φταίει ο απλός πολίτης που είδε τα λεφτά των ασφαλιστικών του ταμείων να κάθονται άτοκα για πολλές δεκαετίες (από το 1952) στις τράπεζες και τα τελευταία χρόνια να γίνεται μετακύληση της χασούρας των τραπεζών στα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων, που υποχρεώθηκαν να αγοράσουν τοξικά προϊόντα και ομόλογα για να τις ενισχύσουν;
– Τι φταίει ο απλός πολίτης που δεν εμπιστεύεται πλέον τις τράπεζες και τους πολιτικούς όταν ακούει ότι για να ξεπληρώσουν τα συνεχιζόμενα λάθη τους, κινδυνεύει να του δεσμεύσουν τις καταθέσεις του;
– Τι φταίει ο πολίτης που βλέπει να μειώνονται οι αποδοχές τους κατά 50-60% και δεν βλέπει να συμβαίνει το αντίστοιχο στα μεγαλο-στελέχη των τραπεζών (που η πλειονότητα των μετοχών τους ανήκει στο δημόσιο πλέον), που εξακολουθούν να πληρώνονται πλουσιοπάροχα με την εγγύηση ενός ολόκληρου λαού για να συνεχίζουν να παίρνουν δανεικά με χαμηλά επιτόκια;
– Τι φταίει ο πολίτης που πήρε πριν δεκαπέντε-είκοσι χρόνια ένα στεγαστικό δάνειο και τώρα οι αμοιβές του έχουν μειωθεί στο μισό όπως και η αξία του σπιτιού του και δεν μπορεί να ξεπληρώσει τους υπέρογκους τόκους που ανέβηκαν γιατί πρέπει να σωθούν οι τράπεζες;
– Την ίδια στιγμή έχουν το θράσος να σβήνουν τα δάνεια σε μεγαλο-οφειλέτες και στα κόμματα, ενώ για επικοινωνιακούς λόγους ανακοινώνουν ταυτόχρονα και ψευτοπρογράμματα περιορισμένης ελάφρυνσης για τα “φτωχαδάκια”.

Πολλοί συμπολίτες μας υφίστανται καθημερινά την σκαιότατη ψυχολογική πίεση από τις τράπεζες που χωρίς να αξιολογούν τη κάθε περίπτωση όπως οφείλουν, βάζουν αδιακρίτως εταιρείες κυνηγών κεφαλών να παίρνουν τηλέφωνο μανιωδώς, λες και όλοι είναι μπαταχτσήδες, επειδή καθυστέρησαν να πληρώσουν μία δόση ενός δανείου, έστω και 50-100 ευρώ. Έντιμοι άνθρωποι που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με αξιοπρέπεια, δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ από τη συμπεριφορά αυτή, επειδή στενοχωρήθηκαν που για πρώτη ίσως φορά στη ζωή τους καθυστέρησαν να πληρώσουν τη δόση του δανείου τους.

Και ρωτάω τους πραγματικά ανάλγητους τραπεζίτες;
– Μήπως βάζουν τους κυνηγούς κεφαλών να πιέζουν, όπως πιέζουν τους απλούς πολίτες και να ζητάνε τα εκατομμύρια που χρωστάνε οι πολιτικοί, τα κόμματα και οι μεγαλοκαρχαρίες που μεροληπτικά δάνεισαν;
– Γιατί ταυτόχρονα προσπαθούν να κλείσουν και κάθε άλλη ανεξάρτητη μικρή τράπεζα ή οποία μπορεί να είναι πολύ υγιέστερη από τις “ημέτερες συστημικές”; Μήπως στοχεύουν στην απόλυτη χειραγώγηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος;
– Γιατί αλλάζουν συνεχώς και επί τα χείρω για τους απλούς πολίτες, καταχρηστικά και μονομερώς τις απαιτήσεις τους και τους κανόνες;
– Γιατί λογοκρίνουν αυστηρότατα τα στελέχη τους, αυταρχικά και με απειλές απολύσεων, ξεπερνώντας και αυτά τα στρατιωτικά αυταρχικά συστήματα;
– Γιατί προχωράει τόσο αργά ο εκσυγχρονισμός των τραπεζών και της διατραπεζικής αγοράς;
– Ποιοι είναι οι σημερινοί κρατικοδίαιτοι μεγαλο-τραπεζίτες αλήθεια; Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που οδήγησαν το χρηματοπιστωτικό σύστημα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, οι ίδιοι που τους έσπρωξε να ανελιχθούν ένα φαύλο και διεφθαρμένο σύστημα, με πολύ σκληρότερες και αυταρχικές όμως πρακτικές;

ΕΠΙΛΟΓΟΣ – ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η χρηματοπιστωτική σταθερότητα διαδραματίζει καίριο ρόλο για το χρηματοπιστωτικό σύστημα και την οικονομία ως σύνολο, όπως δείχνει και η τρέχουσα κρίση.
Οι τράπεζες, οι ασφαλιστικές εταιρείες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα αποτελούν την πρώτη γραμμή άμυνας έναντι των χρηματοπιστωτικών κρίσεων. Είναι δική τους ευθύνη να διατηρήσουν τη βιωσιμότητα και τη φερεγγυότητά τους. Έχουν ευθύνη για να ελέγχουν την πιστοληπτική ικανότητα των δανειοληπτών και να διαχειρίζονται τους κινδύνους που αναλαμβάνουν στα δάνεια αλλά και στα επενδυτικά τους ανοίγματα.
Στη δεύτερη γραμμή άμυνας ανήκουν τα μέτρα που λαμβάνουν οι δημόσιες αρχές για να αποτρέψουν ή να ελαχιστοποιήσουν τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις. Αυτά είναι:
– Προληπτική εποπτεία σε δύο πυλώνες: Μικροπροληπτική και Μακροπροληπτική εποπτεία, που να διασφαλίζει ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα τηρούν τους κανόνες.
– Κοινοποίηση με διαφάνεια των πληροφοριών προκειμένου να ενισχύεται η πειθαρχία της αγοράς.
– Παρακολούθηση και Αξιολόγηση, ώστε να εντοπίζονται έγκαιρα οι ευπάθειες και οι κίνδυνοι στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ως σύνολο.
Τελειώνοντας, δεν μπορεί να υπάρξει εξυγίανση της οικονομίας:
– Εάν δεν εξυγιανθεί και δεν εκσυγχρονισθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα και δεν βελτιωθεί το υφιστάμενο ρυθμιστικό και εποπτικό πλαίσιο.
– Εάν δεν μειώσουν οι τράπεζες την τοκογλυφία,
– Εάν δεν διαρρήξουν τη σχέση τους με τη πολιτική φαυλότητα.
– Εάν δεν ανακτήσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών και
– Εάν δεν αντιληφθούν ότι ο σημαντικότερος ρόλος τους στην οικονομία είναι ο διαμεσολαβητικός, όπως δεσμεύθηκαν όταν πήραν την άδεια λειτουργίας τους!

Στέλιος Φενέκος

Πρόεδρος της “κοινωνίας αξιών”