Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ “ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΞΙΩΝ” ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ “ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΞΙΩΝ” ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

Ένα από τα μεγαλύτερα δυσεπίλυτα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας είναι το ασφαλιστικό /συνταξιοδοτικό.
Όλα αυτά τα χαμένα χρόνια υπήρξε τεράστια κακοδιαχείριση και ολιγωρία από τις κυβερνήσεις, δεν αξιοποιήθηκε κατάλληλα ο χρόνος για τον εκσυγχρονισμό του ενώ οι πόροι που διατέθηκαν δεν επέφεραν στην ουσία καμία βελτίωση.

Είναι προφανές ότι όλες οι κυβερνήσεις δεν ήθελαν και δεν θέλουν να πάρουν το πολιτικό κόστος πλήρους εξυγίανσης του ασφαλιστικού συστήματος ώστε να του δώσουν όχι μόνο βιωσιμότητα αλλά και προοπτική, με κοινωνική δικαιοσύνη αφενός και αφ’ ετέρου με δίκαιη εξατομίκευση, ανάλογα με την συνολική εργασιακή αποδοτικότητα του κάθε εργαζομένου.
Συνεπώς, μην αλλάζοντας εκ βάθρων την αντίληψη τους, προσπαθώντας να συντηρήσουν με ενέσεις και ψευτο-ρυθμίσεις ένα σύστημα παρωχημένης λογικής, αναποτελεσματικό, μη βιώσιμο, με τεράστιες παθογένειες, πελατειακές και συντεχνιακές σχέσεις, δημιουργούν μία ετοιμόρροπη “φαβέλα” που “στεγάζει” τεράστιες κοινωνικές αδικίες.

ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ
Τα πιο πετυχημένα και αποτελεσματικά συστήματα στο κόσμο, είναι τα μικτά ασφαλιστικά συστήματα.
Αυτά δηλαδή που διατηρούν μία βασική μικρή “κοινωνική σύνταξη” στα πλαίσια ενός “αναδιανεμητικού συστήματος”, ως βασική παροχή κοινωνικής δικαιοσύνης σε όσους συμπληρώνουν τα κριτήρια για συνταξιοδότηση και ένα παράλληλο σύστημα “κεφαλαιποιητικό”, που λειτουργεί έχοντας μετοχική υπόσταση, αυτονομία, αυτοδιαχείριση από στελέχη που επιλέγονται δια ψήφου από τους μετόχους και με αυστηρό έλεγχο για τη χρηστή λειτουργία του. Ο τρόπος αξιοποίησης και διαχείρισης της περιουσίας των ταμείων αυτών, καθώς και οι επενδυτικές ενέργειες, επιλέγονται από τα αυτόνομα Διοικητικά τους Συμβούλια (στα οποία υπάρχει και συμμετοχή κρατικού εκπροσώπου), με εύλογους περιορισμούς και αυστηρό έλεγχο σε ότι αφορά την ποιότητα και το ρίσκο των επενδύσεων. Οι αιρετές διοικήσεις λογοδοτούν κάθε χρόνο στους μετόχους και θα δημοσιεύονται ισολογισμοί για το καθένα ταμείο.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ “ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΞΙΩΝ” ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΙΚΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

1. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΝΑΔΙΑΝΕΜΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
– Το κράτος έχει υποχρέωση προς όλους τους εργαζομένους πολίτες του, που συμπληρώνουν τα κριτήρια συνταξιοδότησης (σε συνδυασμό ηλικίας με τα χρόνια εργασίας- η “κοινωνία αξιών” προτείνει 62 έτη ή 38 χρόνια πραγματικής εργασίας), να διασφαλίζει ένα ελάχιστο εισόδημα από την “κοινωνική σύνταξη”, ώστε να μην φτωχοποιούνται οι συνταξιούχοι / πολίτες και να μπορούν να ζήσουν με όρους αξιοπρέπειας στη κοινωνία.
– Αυτό το ποσόν δεν μπορεί να είναι κάθε φορά κάτω από το όριο της φτώχειας, το οποίο μεταβάλλεται σε σχέση την αγοραστική δύναμη του χρήματος και θα χρήζει μικρών αναπροσαρμογών. Στην Ελλάδα σήμερα το όριο αυτό είναι περίπου 750 ευρώ.
– Συνεπώς όλοι μα όλοι οι συνταξιούχοι γήρατος, αναπηρίας και θανάτου, θα πρέπει να παίρνουν ελάχιστη κοινωνική σύνταξη αυτό το ποσόν (και όχι κάτω από το όριο της φτώχειας).

2. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Το σύστημα αυτό θα βασίζεται στο κεφάλαιο που θα συγκεντρώνουν τα Ταμεία Επικουρικής Ασφάλισης (σήμερα), που θα μετεξελιχθούν σε “Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης” από τους κάτωθι πόρους:
– Οι εισφορές του κάθε εργαζομένου όλα τα χρόνια που δούλεψε σε μία ή και περισσότερες δουλειές.
– Οι εισφορές των εργοδοτών.
– Η συμμετοχή του κράτους (σημερινή + τα χρήματα που θα περισσέψουν από την σταδιακή μείωση των συντάξεων αναδιανεμητικού κοινωνικού χαρακτήρα), που θα βαίνει κάθε χρόνο φθίνουσα, στο βαθμό που αυξάνονται τα ίδια κεφάλαια των ταμείων, ώστε να διασφαλίζεται κάθε χρόνο, ότι οι εκάστοτε συνταξιούχοι θα παίρνουν τη σύνταξη που τους αναλογεί συνολικά σήμερα.
– Δηλαδή: ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ (βαίνει φθίνουσα κάθε χρόνο μέχρι να προσεγγίσει το κατώτατο όριο που σήμερα είναι 750 ευρώ) + ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ( θα βαίνει αυξανόμενη, αυξανομένων των πόρων των Επικουρικών Ταμείων ή Ταμείων Επαγγελματικής Σύνταξης) = με το ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΝΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ (θα πρέπει νομοθετικά να παγώσει για μία πενταετία κατ’ αρχάς και μέχρι να σταματήσει το κράτος να χρηματοδοτεί τα ταμεία επικουρικής σύνταξης/ επαγγελματικής σύνταξης).
– Όταν σταματήσει η κρατική χρηματοδότηση, τότε θα μπορούν να αυξήσουν την επαγγελματική σύνταξη (ή και να μειώσουν), ανάλογα με την αποτελεσματικότητα της αυτοδιαχείρισής τους.

ΜΕΤΑΠΤΩΣΗ ΣΤΟ ΜΙΚΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Η μετάπτωση από το πλήρως αναδιανεμητικό σύστημα που έχουμε σήμερα, στο μικτό αυτό σύστημα που προτείνουμε, (“αναδιανεμητικό” στην βασική κοινωνική ασφάλεια + “kεφαλαιοποιητικό” στην επαγγελματική ασφάλεια), θα μπορεί να γίνει σε βάθος χρόνου δεκαετίας, ως εξής:

– Η πλήρης σύνταξη θα δίνεται από δύο πηγές:
1) Από το κράτος: Η κοινωνική σύνταξη που θα βασίζεται στην αναδιανεμητική λειτουργία, θα φθίνει σταδιακά αλλά ήπια,κάθε χρόνο, μέχρι του βασικού ποσού της βασικής κοινωνικής σύνταξης (σήμερα 750 ευρώ)
2) Από τα επικουρικά ταμεία που θα μεταλλαχθούν σταδιακά σε αυτόνομους φορείς κεφαλαιποιητικής ασφάλισης. Όπως περιγράψαμε , τα επικουρικά ταμεία θα χρηματοδοτούνται τα πρώτα χρόνια από το κράτος, για να καλύψουν τις ανάγκες εξισορρόπησης της συνολικής κάλυψης του ασφαλισμένου ώστε να λαμβάνει συνολικά τη σύνταξη που παίρνει και σήμερα. Επίσης η φθίνουσα αυτή χρηματοδότηση μπορεί να καλυφθεί και από το “Ταμείο Αλληλεγγύης Γενεών”, μέχρι πλήρους αυτονομίας των επικουρικών ασφαλιστικών ταμείων και λειτουργίας τους ως πλήρως κεφαλαιοποιητικά (10 ετία).

– Ο κάθε ασφαλισμένος θα έχει δικό του ασφαλιστικό βιβλιάριο που θα φαίνεται το κεφάλαιο που συσσωρεύεται: 1) από τις εισφορές του (μία ή περισσότερες δουλειές ή και περισσότερα από τα 38 χρόνια), 2) από τις εισφορές του εργοδότη του, και 3) από τα αποτελέσματα της επένδυσης των κεφαλαίων και της εκμετάλλευσης της περιουσίας του ταμείου επαγγελματικής του ασφάλισης (ως μέτοχος).

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΛΥΨΕΙΣ ΥΓΕΙΑΣ
– Σε ότι αφορά τις ασφαλιστικές καλύψεις του κλάδου υγείας, στο βιβλιάριο ατομικής ασφάλειας κάθε ασφαλισμένου θα συνυπολογίζονται σε απόλυτα ποσά και τα δικαιώματα κάλυψης υγείας για κάθε κατηγορία νοσηλείας, από τους κάτωθι φορείς:
– Κρατική συμμετοχή: Χ ευρώ (Παροχή βασικής υγειονομικής κάλυψης ίδιας για όλους)
– Εργοδοτική συμμετοχή: Ψ ευρώ
– Συμμετοχή λόγω ατομικών εισφορών: Ζ ευρώ
– Να μπορεί να συνυπολογισθεί και το ύψος της διατιθέμενης ατομικής ιδιωτικής ασφαλιστικής κάλυψης, από ιδιωτικό ασφαλιστικό συμβόλαιο του ασφαλισμένου: Ω ευρώ
Έτσι η αναλογούσα συμμετοχή κάθε πηγής ασφάλισης θα βελτιώνει το συνολικό ασφαλιστικό ποσό κάλυψης : Χ+Ψ+Ζ+Ω= το κόστος των επισκέψεων/θεραπείας/ νοσηλείας/φαρμάκων κλπ .
Ο ασφαλισμένος θα καλείται να αποφασίσει με τι τρόπο/επιλογές θα καλύψει την νοσηλεία του, ώστε αφ ενός μεν να έχει την πρακτικότερη και καλύτερη γι αυτόν κάλυψη, χωρίς να χρειάζεται να σπαταλήσει αχρείαστα τους πόρους του.

ΣΣ: Για όλα αυτά έχει γίνει συγκεκριμένη χρηματο-οικονομική μελέτη, που λόγω χώρου δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στο παρόν άρθρο που ήδη είναι μεγάλο.