Συνεργασίες: Ας τολμήσουμε σήμερα!

Η ‘’κοινωνία αξιών’’ είχε πάρει απόφαση ένα χρόνο πριν ότι, όποια συνεργασία και να συνέβαινε, θα έπρεπε να στηρίζεται σε μερικές λίγες, απλές και βασικές ιδεολογικές αρχές που να επικυρώνουν την πολιτική εγγύτητα των κομμάτων που θα επιθυμούσαν να συνεργασθούν. Π.χ. δεν μπορεί σε ένα κρίσιμο εθνικό θέμα το ένα κόμμα να υποστηρίζει κάτι το τελείως αντίθετο από αυτό που πρεσβεύει το άλλο. Ούτε κάποιο κόμμα να θέλει π.χ. να καταργηθούν όλα τα εργασιακά δικαιώματα και κάποιο άλλο να θέλει τη πλήρη προστασία τους.

Η δεύτερη συνθήκη που πρέπει να τηρηθεί σήμερα, εάν θέλουμε συνεργασίες, είναι να συσταθεί ένα συλλογικό όργανο αποφάσεως από τις ηγεσίες των συνεργαζομένων κομμάτων (π.χ. δύο άτομα από κάθε σχηματισμό, πρόεδρος και αντιπρόεδρος), που θα αναλάβουν την ευθύνη να οδηγήσουν όλον πλέον το συνεργατικό σχηματισμό, σε κοινό συνέδριο μετά από ένα μήνα.

Την ημέρα που θα αποφασισθεί η εγκαθίδρυση του συλλογικού οργάνου, θα κατατεθούν οι επίσημες λίστες των μελών κάθε οργανισμού (όπως είναι διαμορφωμένες ένα μήνα πριν), που θα είναι και οι τελικές όλων όσων θα έχουν δικαίωμα ψήφου στο Συνέδριο για την ηγεσία του συνολικού σχηματισμού και για τα όργανα που θα εκλεγούν. Με τον τρόπο αυτό θα αποφευχθούν οι κακόβουλες εγγραφές της τελευταίας στιγμής για τον έλεγχο των εκλογών του σχηματισμού.

Ηγεσίες κατ΄ απονομή δεν μπορεί να αναγνωρισθούν σε μία τέτοια συνεργατική προσπάθεια.

Συνεπώς, συμφωνία στις εξής συνοπτικά αρχές:

1. Ιδεολογική και πολιτική εγγύτητα.
2. Ισοτιμία και ίση συμμετοχή στο συλλογικό όργανο αποφάσεως για κάθε σχηματισμό που προσέρχεται για ένωση.
3. Κατάθεση των λιστών των μελών που είχαν εγγραφεί ένα μήνα πριν σε κάθε κόμμα.

Τι όμως πραγματικά εμποδίζει να προχωρήσει αυτή η προσπάθεια με τους τρεις αυτούς όρους που ετέθησαν;

Αυτό που πραγματικά εμποδίζει τη συνένωση είναι δύο πράγματα κατά την άποψή μου και ελπίζω να διαψευσθώ στη συνέχεια:

1. Η απαίτηση από κάποιους να ηγηθούν, έστω και αν τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα δεν επιβεβαιώνουν τη σημαντική ισχύ κάποιου κόμματος έναντι των άλλων, αφού υπήρξε σχεδόν εξίσωση όλων κάτω ή γύρω από την μονάδα.
2. Η φοβία των μελών των κομμάτων ότι, η ιδεολογική εγγύτητα δεν είναι και τόσο προφανής όσο θέλουν κάποιοι να ισχυρίζονται.

Προκαλώ, λοιπόν, όσους πιστεύουν ότι μπορούν να εκπληρωθούν οι απόλυτα λογικοί και δίκαιοι όροι που έχουν προταθεί παραπάνω:

ΑΣ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΘΟΥΜΕ

από σήμερα κιόλας, αν πραγματικά πιστεύουμε στις δημοκρατικές διεργασίες, σεβόμαστε τα μέλη και τους ψηφοφόρους μας, και αν πραγματικά θέλουμε να συσπειρωθεί ο ορθολογικός αυτός μεταρρυθμιστικός χώρος. Αν θέλουμε να αποκτήσει την ισχύ που χρειάζεται για να γίνουν οι ριζικές αλλαγές που οραματιζόμαστε στη χώρα μας.

Στέλιος Φενέκος
αντιπρόεδρος της “κοινωνίας αξιών”