Παιδεία: μια διαχρονική αξία

Όντας νέα κι έχοντας αποφοιτήσει σχετικά πρόσφατα από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, δράττομαι της ευκαιρίας να κάνω κάποιους συλλογισμούς για το ακανθώδες θέμα της Παιδείας. Για χρόνια τώρα αναπαράγουμε τα αποτυχημένα κακέκτυπα άλλων χωρών, αντί να εφαρμόσουμε ένα δικό μας πρότυπο σύστημα.

Στο παρελθόν το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών υπήρξε πρότυπο και ήσουν περήφανος να αποκαλείσαι απόφοιτός του. Στις μέρες μας είναι ένα σχεδόν άγνωστο πανεπιστήμιο, δεν έχει καμιά αίγλη και κανένα όνομα ανάμεσα στα ξένα πανεπιστήμια. Μια χώρα κοιτίδα του πολιτισμού, θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση, θα έπρεπε το Πανεπιστήμιό της να είναι χώρος όπου θα κατέφευγαν οι περισσότεροι φοιτητές που επιθυμούν να σπουδάσουν την Ιστορία και την Αρχαιολογία μας, την Αρχιτεκτονική, την Ιατρική, την Αστρονομία, τη Φυσική, τα Μαθηματικά…..να γίνει ένας θεσμός αναγνωρίσιμος με την ανάλογη αίγλη στο εξωτερικό…Αυτό όμως είναι αδύνατο να συμβεί όταν αντί να δημιουργείς ένα πρόγραμμα που να εμπνέει και να προωθεί τη γνώση, παραμένεις δέσμιος της στείρας αποστήθισης και του παπαγαλισμού….

Θεωρώ πως ένα κομμάτι της παιδείας μας είναι σαθρό, οι βάσεις πρέπει να μπούν από την αρχή και να οδηγήσουν τους μαθητές σε μια εκπαίδευση που θα δημιουργεί πραγματικά επιστήμονες με όλη την σημασία της λέξης. Μια παιδεία που θα προάγει το διάλογο, την κριτική ικανότητα και την οξύνοια του νού κι όχι την στείρα γνώση και τον παπαγαλισμό. Μια παιδεία στην οποία ο μαθητής θα στηρίζεται για να αποκτήσει μελλοντικά εφόδια…Μια παιδεία στην οποία οι μαθητές του εξωτερικού θα επιθυμούν να εισέλθουν, για να μάθουν όσα δε θα μπορούσαν ποτέ να τους διδάξουν οι δικοί τους καθηγητές. Και γι’αυτό θα πρέπει και οι ίδιοι οι καθηγητές να μην επαναπαύονται στις γνώσεις που έχουν ήδη αποκτήσει αλλά να παρακολουθούν σεμινάρια επιμόρφωσης ώστε να διατηρούν αλλά ακόμα και να τις εξελίσσουν.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταστεί σαφές, είναι πως δεν μπορούμε όλοι να γίνουμε δικηγόροι, γιατροί ή δάσκαλοι. Θα πρέπει λοιπόν να υπάρχει ένας σχολικός σύμβουλος για κάθε τάξη του Γυμνασίου και Λυκείου, που με την εμπειρία του και μέσα από διάλογο με το μαθητή θα του δώσει την σωστή κατεύθυνση να επιλέξει τι είναι αυτό που πραγματικά θέλει να κάνει. Καθώς και μια επιτροπή που θα συμβουλεύει τους γονείς πώς να χειριστούν τα παιδιά τους ώστε με νηφαλιότητα να επιλέξουν το επάγγελμα τους ενδιαφέρει χωρίς την επιρροή διάφορων εξωτερικών παραγόντων. Θα πρέπει αυτές οι επιτροπές να αποτρέπουν τους γονείς να ταυτίζουν την επαγγελματική επιτυχία και καταξίωση με τα πτυχία των ΑΕΙ και ΤΕΙ, αρκεί να δημιουργηθούν και εφάμιλλες σχολές για τα διάφορα τεχνικά και τεχνολογικά επαγγέλματα, με σκοπό να δημιουργήσουν κι ένα είδος ευγενούς άμιλλας μεταξύ τους. Σκοπός είναι να δημιουργούμε όχι διπλωματούχους αλλά ευτυχισμένους και παραγωγικούς πολίτες ανεξάρτητα από το επάγγελμα που θα επιλέξουν να ακολουθήσουν.

Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι ο τρόπος επιλογής των σπουδαστών που θα εισέλθουν στα διάφορα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Ο τρόπος αυτός πρέπει να εξυγιανθεί, υπάρχουν σχολές στις οποίες οι μαθητές εισέρχονται με βαθμούς πολύ πιο κάτω από τη βαθμολογική βάση (10), πράγμα το οποίο αποδεικνύει πως το σύστημα αυτό δεν εφαρμόζεται σωστά. Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να επιστρέψουμε στις εξετάσεις των μαθημάτων των λεγόμενων Δεσμών, 4 βασικά μαθήματα για κάθε σχολή, τα οποία θα ανανεώνονται κάθε 2-3 χρόνια. Η ύλη να είναι εύκολα προσβάσιμη στο μαθητή, η μάθηση να μην στηρίζεται στην στείρα αποστήθιση αλλά στην κατανόηση εις βάθος του μαθήματος από τον σπουδαστή και τα όρια της βαθμολόγησης να καθορίζονται στη βαθμολογική βάση με σκοπό, όσοι δεν κατορθώνουν να την υπερβούν να μη γίνονται εισακτέοι στις βαθμίδες των ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Επιπλέον, θα πρέπει να δημιουργηθούν οι κατάλληλες σχολές σε παραρτήματα στις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας, σχολές που να γίνουν πρότυπες εξαιτίας της εμπειρίας και της κατάρτισης που θα παρέχουν. Φερ’ειπείν η σχολή μετάφρασης που βρίσκεται στην Κέρκυρα, θα έπρεπε να έχει κάποιο ανάλογο παράρτημα στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, καθώς θεωρώ πως είναι αδύνατον όλοι οι φοιτητές να μπορούν να μεταφερθούν στην Κέρκυρα για να σπουδάσουν Έτσι και περισσότερες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν αλλά και περισσότεροι μαθητές θα προσέλθουν να σπουδάσουν το συγκεκριμένο επάγγελμα αντί να καταφύγουν στο εξωτερικό για να το κατορθώσουν.

Τέλος θα πρέπει να δημιουργηθούν ξενόγλωσσα τμήματα προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών, ώστε το Πανεπιστήμιό μας να γίνει προσβάσιμο στους αλλοδαπούς φοιτητές, καθώς και να προωθηθούν νέα προγράμματα, όπως τα προγράμματα Έρασμος, ώστε να φοιτούν περισσότεροι αλλοδαποί φοιτητές στη χώρα μας. Αυτά τα προγράμματα θα τονώσουν την οικονομία μας, αλλά και θα καταστήσουν το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ως χώρο προσέλευσης για την καταλληλότερη διαπαιδαγώγηση σε τομείς στους οποίους υπερέχουμε και ούτως ή άλλως ειδικευόμαστε.

Με τις σωστές βάσεις, την κατάλληλη κατάρτιση του εκπαιδευτικού προσωπικού αλλά και την κατάλληλη κατεύθυνση των σπουδαστών και των γονιών τους ώστε να επιτύχουν στην επαγγελματική τους ταυτότητα, θα δημιουργηθούν νέες επαγγελματικές και μαθησιακές ευκαιρίες, η Παιδεία μας θα προαχθεί, θα γίνει πρότυπη για την εκπαίδευση κι άλλων χωρών του εξωτερικού και ο Πολιτισμός μας θα λάμψει πάλι ως μέσο εκπαίδευσης των λαών.

Ειρήνη Νεοφύτου

Υποψήφια ευρωβουλευτής της “κοινωνίας αξιών”