Η γενιά των σολομών

Photo: Oregon State University/Flickr

Ήταν πριν από περίπου δέκα χρόνια κατά τη διάρκεια της προηγούμενης ελληνικής προεδρίας της Ε.Ε. όταν ο Σταύρος Θεοδωράκης σε συνεργασία με τη Μαρία Σπυράκη, η οποία ήταν τότε στο γραφείο τύπου της εδώ αντιπροσωπίας της Ε.Ε., είχε καλέσει στην εκπομπή του στην ΕΡΤ, μια ομάδα μεταπτυχιακούς φοιτητές ευρωπαϊκών σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών προκειμένου να συζητήσουν για τις ευρωπαϊκές προσδοκίες των νέων. Βρισκόμαστε στην περίοδο της υιοθέτησης του κοινού νομίσματος, της διαμόρφωσης της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης και της μεγάλης διεύρυνσης της Ένωσης προς ανατολάς. Μια γενιά η οποία ήρθε στη ζωή με την Ελλάδα μέσα στην ΕΟΚ, μεγάλωσε σε σταθερή δημοκρατία με διαρκώς διευρυνόμενα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, σπούδασε με ERASMUS και ξεκίνησε να πληρώνεται στα πρώτα επαγγελματικά της βήματα σε ευρώ, έπρεπε να βρει λόγια τηλεοπτικού χρόνου για να ιχνογραφήσει το ευρωπαϊκό της μέλλον.

Λοιπόν; Δεν φοβάσαι ότι τώρα με τη διεύρυνση θα περιοριστούν οι χρηματοδοτήσεις προς την Ελλάδα, καθώς θα κατευθυνθούν περισσότερα χρήματα στα φτωχότερα ανατολικά κράτη; Ήταν η …προβοκατόρικη ερώτηση του παρουσιαστή. Αν είναι φτωχότερα κράτη γιατί όχι, ας κατευθυνθούν, ήρθε η αυθόρμητη απάντηση μέσα μου, και σκέφτηκα: γιατί να μιζεριάζουμε αμέσως απέναντι σε λαούς που έμπαιναν στη δική τους μεταπολίτευση και να είμαστε όλο στο δώσε μόνο εμένα μπάρμπα; «Ας κατευθυνθούν», απάντησα κοφτά. «Όπως μας βοήθησε η Ε.Ε., να βοηθηθούν αντίστοιχα και τα νέα κράτη. Και εμείς να κοιτάξουμε να αναπτύξουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματά μας και να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις, αν θέλουμε να λέμε ότι υπάρχει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και ότι ζούμε σε μια…ισχυρή Ελλάδα!»

Η ιστορική εξέλιξη από το 2003 και μετά είναι γνωστή. Η απαλλαγμένη από κάθε φόβο αυτή θέση ερχόταν κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα της συνεχούς επαιτείας απέναντι στην τροφό-Ε.Ε., αλλά δεν βρήκε καθ’ όλα αυτά τα χρόνια ένθερμους οπαδούς. Μήπως όμως, τώρα, ήρθε η ώρα; Είμαστε στην απόλυτη μεταβατική εποχή. Είμαστε μια κρίσιμη γενιά, και είναι στο χέρι μας να μην εκπληρώσουμε την συνεχώς διαλαλούμενη προφητεία περί χαμένης γενιάς, αλλά να γίνουμε η χρήσιμη γενιά. Και θα γίνουμε χρήσιμοι αν πάμε κόντρα στο ρεύμα και μακριά από τα άκρα. Οι σολομοί φημίζονται για την ικανότητά τους να πηγαίνουν αντίθετα στο ρεύμα ακόμα και των καταρρακτών, καθώς ανεβαίνουν τα ποτάμια και συγκεντρώνονται όλοι μαζί στο κέντρο του ποταμιού.

Η επιτυχία τους εξαρτάται από την επιμονή και από τις συνέργειες. Επιμονή: δεν λες αν με ψηφήσετε καλώς, αλλιώς έχω κι άλλες δουλειές να κάνω ή πάω σπίτι μου! Είναι σαν να κατεβαίνει μια ομάδα στην Superleague και ο πρόεδρος της εκ των προτέρων να δηλώνει ότι αν δεν βγούμε Ευρώπη δεν ξανασυμμετέχουμε στο πρωτάθλημα! Συνέργειες: σε κάθε περίπτωση είτε πριν, είτε μετά τις ευρωεκλογές ο τόπος μπορεί να προχωρήσει μόνο με συνέργειες. Συνέργειες επί τη βάσει αρχών, με καθαρά χαρτιά, χωρίς ηγεμονισμούς και προσωπικές στρατηγικές. Ελπίζω ο ιδρυτής του ποταμιού που φορούσε τη φανέλα με το νούμερο 9 να μην έχει την πορεία και κατάληξη του Βασίλη Σερέτη του Μένη Κουμανταρέα, ούτε του κυρ Σταύρου του Διονύση Σαββόπουλου…

Ο Β.Π. Μπόκος είναι νομικός με Μ.Α. «Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σπουδών» και μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της “κοινωνίας αξιών”

Πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=32594