Ο διεθνώς καταξιωμένος Έλληνας καθηγητής και συγγραφέας μάνατζμεντ, Δημήτρης Μπουραντάς, αναδεικνύει τη «χρηστή διοίκηση και ηγεσία» ως το θεμέλιο λίθο για την οργάνωση του κράτους… και στην περίπτωσή μας για την αναδιοργάνωση της Ελλάδας με στόχο την έξοδό μας από την κρίση.
Ο Δημήτρης Μπουραντάς, με την ιδιότητα του Προέδρου του Κόμματος “κοινωνία αξιών”, που έκλεισε ένα έτος από την ίδρυσή του, «οργώνει» την Ελληνική επικράτεια συνομιλώντας με πολίτες. Ως πολιτικός εμπνέεται από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία αλλά και το σύγχρονο διοικητικό μάνατζμεντ ενώ επιλέγει να μεταφέρει το πολιτικό του μήνυμα διατηρώντας το στυλ του παιδαγωγού – εκπαιδευτή και όχι του ρήτορα των μεγάλων μπαλκονιών. Η «Κοινωνία Αξιών» θέλει αφενός να «αφυπνίσει» τους Έλληνες και αφετέρου να κερδίσει τη χαμένη εμπιστοσύνη τους στην πολιτική και τους πολιτικούς.
Καλός γνώστης των προβλημάτων της πατρίδας, δηλώνει «απαισιόδοξος στο μυαλό και αισιόδοξος στην καρδιά» και τραβά μπροστά πιστεύοντας στο φιλότιμο και μεγαλείο της ελληνικής ψυχής που μπορεί να διαπρέψει και εντός των συνόρων.
Για τον Δημήτρη Μπουραντά η πολιτική δεν είναι αυτοσκοπός. Ήρθε για να υπηρετήσει τη χώρα με ήθος και αξίες, θέτοντας στόχους και κανόνες γιατί έτσι πιστεύει ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
– Αναφέρεστε στην έλλειψη μάνατζμεντ στην Ελλάδα ως έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες για την κρίση που βιώνουμε. Εάν η οργάνωση είναι η απάντηση στην κρίση, κρίνετε ότι η Ελλάδα μπορεί να πετύχει αυτόν το στόχο και σε τι χρονικά περιθώρια;
– Η Ελλάδα έχει δύο πράγματα: πλούσιους πόρους, αναφέρομαι κυρίως στους φυσικούς επίγειους πόρους, όχι μόνο στους υπόγειους, και ένα λαό με αδυναμίες αλλά και πολλές αρετές, όπως το φιλότιμο του έλληνα που δεν θα το βρεις πουθενά αλλού στον κόσμο. Οι νέοι μας, επίσης, είναι εξαιρετικά εκπαιδευμένοι και έχουν όλες τις προϋποθέσεις για να πάνε τη χώρα μπροστά. Το μάνατζμεντ στην Ελλάδα όπου έχει ασκηθεί, έχει τεράστιες επιδόσεις, π.χ. εταιρείες όπως ο ΟΛΥΜΠΟΣ, η APIVITA, ο ΤΙΤΑΝΑΣ. Το ίδιο και στον αθλητισμό. Όπου υπήρξε σωστή διοίκηση και ηγεσία, είχαμε παγκόσμιες διακρίσεις και αναφέρω το παράδειγμα του Ότο Ρεχάγκελ. Τους εμπόδιζε κανείς να κάνουν ένα σωστό σύστημα αξιολόγησης στους καθηγητές ή στους δημόσιους υπαλλήλους; Γιατί δεν έχουν θέσει ποτέ, ακόμη και τώρα στην κρίση, μακροπρόθεσμους στόχους; Αλλάζει ένας υπουργός και αλλάζουν τα πάντα. Είμαστε σε μια κατάσταση ράβε – ξήλωνε διαρκώς. Δεν υπάρχουν σταθεροί στόχοι σε κανέναν τομέα. Κοινωνικές δομές όπως η παιδεία, η υγεία, η διοικητική διάρθρωση είναι σαθρές, γραφειοκρατικές και καθόλου ευέλικτες. Αυτά δεν μας εμποδίζει κανένας να τα αλλάξουμε.
– Πιστεύετε ότι μπορούμε να αλλάξουμε νοοτροπία; Τουλάχιστον μέχρι σήμερα, από πλευράς κρατικής οργάνωσης δεν έχουμε δώσει τέτοια δείγματα…
– Πιστεύω ότι μπορούμε. Γιατί στο εξωτερικό οι Έλληνες διαπρέπουν; Γιατί εκεί εφαρμόζεται μάνατζμεντ. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις την κουλτούρα αλλά τη συμπεριφορά. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι η συμπεριφορά είναι έξη. Πως το αλλάζεις; Θέτεις ένα ξεκάθαρο πλαίσιο κανόνων και τους τηρείς όλους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας. Έβαλαν ένα όραμα, οριοθέτησαν ένα πλαίσιο κανόνων και συμπεριφέρθηκαν όλοι οι Αθηναίοι, άψογα. Ακόμη και οι ταξιτζήδες άλλαξαν τα ρούχα τους. Ακόμη ένα παράδειγμα είναι το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Όταν οι πεζοί θέλουν να περάσουν τη ράμπα, τα αυτοκίνητα σταματούν. Αν το πλαίσιο κανόνων το τηρήσεις για όλους, τότε υποχρεώνεις τους ανθρώπους να έχουν συγκεκριμένες πρακτικές που επαναλαμβάνουν και γίνονται έξεις, δηλαδή αρετή.
– Με την ιδιότητα του ακαδημαϊκού, πως κρίνετε τους κυβερνητικούς χειρισμούς στο θέμα της Παιδείας, τόσο στη Δευτεροβάθμια όσο και στην τριτοβάθμια βαθμίδα;
– Για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα ήθελα να σημειώσω ότι πλέον η παιδεία έχει υποβαθμισμένες τις ανθρωπιστικές επιστήμες, που διαμορφώνει χαρακτήρες και πολίτες, και την τεχνολογία – καινοτομία, που αναπτύσσει τις ικανότητες και τη δημιουργική συνεργασία. Δεύτερον, ο κοινός παρανομαστής είναι αυτό που έλεγα και πριν: για να έχεις αποδοτικότητα, χρειάζεσαι μάνατζμεντ, ηγεσία και συστήματα διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού. Δεν μπορεί να αξιολογείς τους καθηγητές και να μην το συνδέεις με αμοιβές ή να στηρίζεις την αξιολόγηση μόνο σε επίπεδο τυπικών προσόντων. Για παράδειγμα, ο τίτλος δεν συνεπάγεται το ήθος. Αυτά πρέπει να αλλάξουν.
Στα πανεπιστήμια, το όραμά μας στηρίζεται στην πεποίθηση ότι η ελληνική παιδεία μπορεί να πρωτοπορήσει σε πολλούς τομείς. Η πρώτη και πιο φημισμένη σχολή φιλοσοφίας θα έπρεπε να βρίσκεται στην Ελλάδα, το ίδιο και στην αρχαιολογία, τον τουρισμό, την ιατρική. Έχουμε πολλούς ανθρώπους που διαπρέπουν σ’ αυτούς του τομείς και θα έπρεπε να είχαμε σχολές – πρότυπο ανά τον κόσμο και να αποτελούσε αυτό εξαγωγικό κλάδο. Αν είχαμε στρατηγική, θα μπορούσαμε στην Ελλάδα να είχαμε 100.000 ξένους φοιτητές, δηλαδή 100.000 θέσεις εργασίας. Το 2005 έγραψα σ’ ένα άρθρο μου στην «Καθημερινή» ότι έκαναν το σλόγκαν της χούντας «κάθε πόλη και στάδιο, κάθε χωριό και γυμναστήριο», «κάθε πόλη και ΑΕΙ, κάθε χωριό και ΤΕΙ», αντί να κοιτάξουμε να οργανώσουμε 10 αξιόλογα με αριστεία στην παγκόσμια παιδεία πανεπιστήμια, κάναμε κοτέτσια. Τώρα πάνε να τα μαζέψουν και το κάνουν κι αυτό ψηφοθηρικά.
– Η «κοινωνία αξιών», έκλεισε ένα χρόνο από την ίδρυσή της. Είστε ικανοποιημένος από τη δημοτικότητα που έχει αποκτήσει;
– Πλέον έχουμε μια πανελλαδική οργάνωση που δεδομένου των ελάχιστων πόρων και του περιορισμένου χρόνου, καθώς όλοι είμαστε εργαζόμενοι, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Επίσης, στα επαρχιακά ΜΜΕ έχουμε κάνει πολύ καλή δουλειά και αυτό ήταν μέρος της στρατηγικής μας. Παρότι εμφανιστήκαμε στα ΜΜΕ σε πολλούς νομούς, η δημοτικότητά μας είναι μικρή γιατί αυτό περνά μέσα από τα κεντρικά ΜΜΕ. Δεν είναι εύκολο να αναδειχθούμε στα εθνικά ΜΜΕ που καθορίζουν την κοινή γνώμη γιατί συνήθως προσκαλούν εκπροσώπους των μεγάλων κομμάτων. Βέβαια έτσι χάνουν την αξιοπιστία τους στα μάτια των πολιτών. Θα το σπάσουμε αυτό με τη δύναμη της διαφοροποίησής μας.
– Πως θα κερδίσετε τη χαμένη εμπιστοσύνη του λαού απέναντι σε κόμματα και πολιτικούς;
– Ο κόσμος είναι πολύ επιφυλακτικός και έχει δίκιο γιατί όταν καίγεσαι στο χυλό φυσάς και το γιαούρτι. Ταυτόχρονα, όμως, οι πολίτες αναζητούν με αγωνία κάτι καινούργιο και αυτό είναι θετικό. Αν ξαναπιστέψουν τους ρήτορες και λωποδύτες θα την ξαναπατήσουν. Πρέπει αντικειμενικά να αξιολογούν με βάση τη διαδρομή αυτών που βγαίνουν και λένε «δεν θέλουμε να γίνουμε πολιτικοί αλλά να βοηθήσουμε την πατρίδα». Χρειάζεται να αξιολογήσουν με ορθολογικά κριτήρια γιατί διαφορετικά δεν θα προκύψει κάτι καινούργιο.
– Σε περίπτωση που στις επόμενες εθνικές εκλογές δεν προκύψει αυτοδύναμη Κυβέρνηση και το κόμμα σας καταφέρει να μπει στη Βουλή, θα συνασπιζόσασταν σε ένα κυβερνητικό σχήμα;
– Ναι με δύο ορούς: πρώτον, να συμφωνήσουμε στο πρόγραμμα, που αυτό δεν είναι δύσκολο. Το δεύτερο, όμως, όρο μάλλον δεν θα τον δεχτούν τα κατεστημένα κόμματα και αφορά το ότι εμείς θα συνεργαστούμε σε περίπτωση υπερκομματικής και όχι δικομματικής κυβέρνησης ή διακυβέρνησης. Δηλαδή, με την προϋπόθεση να βρούμε ότι καλύτερο διαθέτει ο ελληνισμός εντός και εκτός συνόρων και να σχηματίσουμε μια μεγάλη ομάδα διακυβέρνησης για τη διάσωση της χώρας όπου θα συμφωνήσουμε στο ποιοι είναι οι στόχοι της χώρας. Κυρίως λέμε όχι στα υπουργιλίκια ανάλογα με τα ποσοστά και θέλουμε να ξεχωρίσει η νομοθετική από την εκτελεστική εξουσία. Αν συμφωνήσουμε σ’ αυτά θα συνεργαστούμε ψυχή και σώμα.
– Πως ερμηνεύετε το «κοινωνικό κέντρο» όπου κατατάσσετε το κόμμα σας;
– Θέλουμε την ανάπτυξη αυτής της χώρας με βάση την υγιή επιχειρηματικότητα, τον ανταγωνισμό, την αποτελεσματικότητα και ένα ουσιαστικό κοινωνικό κράτος στο πλαίσιο των αναπτυγμένων ευρωπαϊκών χωρών.
– Όλα αυτά ακούγονται ωραία και ιδιαίτερα αξιόλογα. Πως, όμως, θα τα βγάλετε πέρα με τα μεγάλα συμφέροντα;
– Τα μεγάλα συμφέροντα έχουν δύναμη όταν η πολιτική εξουσία αντλεί δύναμη από αυτά. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου είχαν δύναμη που την αντλούσαν από το λαό. Ο μεν Καραμανλής εθνικοποίησε την Κεντρική Τράπεζα, ο δε Παπανδρέου τους είχε όλους γραμμένους γιατί είχε τη δύναμή του στους πολίτες. Σήμερα αυτά τα συμφέροντα μπροστά στην αγωνία των πολιτών δεν έχουν καθοριστικό ρόλο. Είναι λίγο μύθος τα συμφέροντα, «άλλοθι» για να καλύψουν τις δικές τους αδυναμίες και ατζέντες. Για παράδειγμα, μιλούσαν για συνδικαλιστικά στελέχη και φάνηκε ότι δεν είχαν δύναμη γιατί όταν κόβουν στα πανεπιστήμια μισούς μισθούς και δεν κάνουν ούτε μια διαδήλωση, τι δύναμη έχουν τα συνδικάτα; Αν αυτά γίνονταν πριν πέντε χρόνια θα τρελαινόμασταν. Αν έλεγαν την αλήθεια στον κόσμο θα γίνονταν αυτό που έπρεπε. Οι έλληνες έχουμε φιλότιμο που δεν έχουν άλλοι λαοί, είμαστε περήφανος λαός. Γιατί δεν το κάνουν; Ούτε θέλουν, ούτε ξέρουν, ούτε μπορούν.
– Πιστεύετε ότι θα βγούμε από την κρίση και πότε;
– Είναι συνάρτηση με το αν η χώρα αποκτήσει ένα εθνικό συνεκτικό στρατηγικό σχέδιο με βραχυπρόθεσμους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους και μέτρα. Και ταυτόχρονα να έχει μια χρηστή και αποτελεσματική κυβέρνηση που θα το υλοποιήσει. Δυσκολότερο βέβαια είναι το δεύτερο διότι πλέον έχουμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους. Αν όμως δεν γίνει αυτό, δεν θα βγούμε από την κρίση. Για παράδειγμα να πάρω το σενάριο που λέει η Κυβέρνηση ότι θα έχουμε 0,5% ανάπτυξη το 2014, 1,5% το 2015, 2% το 2016 και το 2017 θα είμαστε εκεί που βρισκόμασταν το 2012. Αυτό σημαίνει ότι το 2017 θα έχουμε 1 εκ. 200 χιλιάδες ανέργους. Τα μέτρα δεν οδηγούν στην ανάπτυξη ούτε του κράτους ούτε των θεσμών. Αν διώξουν 50 χιλιάδες υπαλλήλους από το δημόσιο θα φτιάξουν το κράτος; Πιστεύει κανείς ότι έκαναν ριζικές τομές στο σύστημα; Ας πάρουμε για παράδειγμα την αστυνομία. Μια χαρά άνθρωποι εργάζονται εκεί. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο ανθρώπινο δυναμικό αλλά στην οργανωτική δομή που είναι αναχρονιστική, στα πληροφορικά συστήματα και στην όλη διαδικασία με την οποία λειτουργεί ο θεσμός. Χρειάζεται σωστή διοικητική οργάνωση και ηγεσία.
– Διαβάζοντας το βιβλίο σας «όλα σου τα έμαθα αλλά ξέχασα μια λέξη», θέλω να σας ρωτήσω αν θεωρείτε τον εαυτό σας τυχερό ή άτυχο που είστε Έλληνας. Και δεν εννοώ αν είστε περήφανος που γεννηθήκατε Έλληνας. Όλοι είμαστε περήφανοι γι αυτό. Ρωτώ αν πιστεύετε ότι σας αξίζει να ζείτε σε μία χώρα όπως είναι σήμερα η Ελλάδα…
– Θα απαντήσω λίγο αυτοσαρκαστικά. Από μικρός έλεγα ότι γεννήθηκα σε λάθος τόπο,τάξη και εποχή. Νομίζω, όμως, ότι αυτό που έχει η Ελλάδα δεν το συναντάς πουθενά. Ο αρχαίος πολιτισμός που έχει πανανθρώπινες αξίες και στηρίχτηκε σ’ αυτόν ο διαφωτισμός, η ομορφιά της χώρας – τα σταφύλια που τρως εδώ δεν έχουν καμιά σχέση για παράδειγμα με της Γαλλίας -, αυτή η γοητεία της Ελλάδας, τα όμορφα συναισθήματα, ο τρόπος ζωής – με την καλή έννοια, όχι ο εκφυλισμός – η φιλοσοφία, ακόμη και η ορθοδοξία – δεν είμαι θρήσκος αλλά η ορθοδοξία, ο χριστιανισμός γενικότερα, έχει έννοιες και αρχές που συμβάλουν σ’ αυτό που λένε οι φιλόσοφοι στην καλή ζωή, στην ατομική και συλλογική ευημερία, γιατί το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο. Αυτό απλά εμείς δεν το εκτιμούμε, γιατί αν το κάναμε θα το αξιοποιούσαμε για να βελτιωθούμε και να εξελιχθούμε.
κοινωνία αξιών 
You must be logged in to post a comment.