Με ποια πρακτικά μέτρα θα βγούμε από την κρίση; Η υπεύθυνη του τομέα οικονομίας της “κοινωνίας αξιών” Φροσελίνα Μπαχαρίου στο EXTRA3 TV

Με ποια πρακτικά μέτρα θα βγούμε από την κρίση;

H “κοινωνία αξιών πιστεύει ότι, ο μοναδικός δρόμος για την έξοδο από την κρίση είναι η άμεση εγκατάλειψη του δόγματος της επεκτατικής λιτότητας που εφαρμόζεται από την κυβέρνηση, η οποία ακολουθεί την παγιωμένη φιλελεύθερη ρητορική, και προτείνει την  αντικατάστασή του από ένα πρόγραμμα  αναθέρμανσης της ζήτησης, που θα στοχεύει στην αύξηση των εισοδημάτων, των επενδύσεων και της απασχόλησης, καθώς και άμεσης αποκατάσταση της ρευστότητας.

Η λογική των προγραμμάτων λιτότητας είναι ότι, με τη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος, που οδηγεί σε εσωτερική υποτίμηση, η οικονομία θα γίνει πιο ανταγωνιστική, και ότι με τα απαραίτητα διαρθρωτικά μέτρα θα οδηγηθεί στην ανάκαμψη. Το μοντέλο έχει αποτύχει παταγωδώς και το μόνο που κάνει είναι να δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο ύφεσης και ανεργίας.

Το στοίχημα για την “κοινωνία αξιών” είναι να αντιπροτείνει μια αναπτυξιακή πολιτική που θα οδηγήσει από το φαύλο κύκλο σε ένα ενάρετο κύκλο μεγέθυνσης και απασχόλησης.

Στα επισυναπτόμενα στοιχεία ΑΕΠ, παρατηρούμε ότι η κατανάλωση, δημόσια και ιδιωτική, καταλαμβάνει τεράστιο ποσοστό του ΑΕΠ, σε σχέση με τις επενδύσεις και τη διαφορά εξαγωγών – εισαγωγών. Παρά την κρίση, δε, η διάρθρωση της οικονομίας παραμένει η ίδια, ενώ θα έπρεπε ήδη να είχε γίνει στροφή προς την  αύξηση των επενδύσεων και των εξαγωγών.

Με άλλα λόγια, η οικονομία μας πρέπει να  στοχεύσει στην ανταγωνιστικότητα, με την ολοκληρωτική της έννοια, δηλαδή να αντιμετωπίσει όλες τις παθογένειές της όπως, τη γραφειοκρατία, τον αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα, τη διαφθορά, το ασταθές και αντιαναπτυξιακό φορολογικό σύστημα, τις ακαμψίες στην αγορά προϊόντων, την απουσία πολιτικής βούλησης για διαρθρωτικές αλλαγές και, βεβαίως, όλα αυτά μπορεί να επιτευχθούν μέσα σε ένα σταθερό πολιτικό σύστημα.

Η ανταγωνιστικότητα, που έχει επιτευχθεί, μέσω της μείωσης του μισθολογικού κόστους, δεν έχει αποδείξει ότι συνετέλεσε στην αύξηση των εξαγωγών, οι οποίες βασίστηκαν στην μερική ανάκαμψη της ΕΕ και στις ανοδικές τιμές των πετρελαιοειδών που εξάγει η Ελλάδα. Το δε μισθολογικό κόστος, από επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ, αποτελεί μόνο το 20% της τιμής ενός προϊόντος.

Για όλους τους ανωτέρω παράγοντες της ανταγωνιστικότητας η “κοινωνία αξιών” έχει τεκμηριωμένες θέσεις,

Αξίζει να επισημανθούν τα εξής: Οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι μεν απαραίτητες για την μακροπρόθεσμη ανάπτυξη της οικονομίας, αλλά δεν αποδίδουν άμεσα. Εμείς, όμως, πέρα από το μακροπρόθεσμο πρέπει να κοιτάξουμε το βραχυπρόθεσμο, γιατί όπως έλεγε και ο Keynes, «μακροπρόθεσμα είμαστε όλοι νεκροί».  Επίσης, οι εξαγωγές είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη, αλλά μέχρι να γίνει η προσαρμογή της οικονομίας, από μια οικονομία με έμφαση στις υπηρεσίες να αρχίσει να μεταστρέφει πόρους προς την παραγωγή εμπορεύσιμων αγαθών, απαιτεί και αυτό χρόνο, ο οποίος δεν υπάρχει.

Βραχυπρόθεσμα λοιπόν, η χώρα χρειάζεται μια αναπτυξιακή ώθηση, η οποία  μπορεί αυτή τη στιγμή να πραγματοποιηθεί μόνο από την αύξηση των δημόσιων επενδύσεων, σε σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα. Συγκεκριμένα, μπορούν να εκπονηθούν επιχειρηματικά σχέδια στα οποία επενδυτές  θα είναι το ελληνικό κράτος, η ΕΤΕΠ ή EBRD και ιδιώτες επενδυτές, ώστε με αυτό τον τρόπο να μειώνεται ο κίνδυνος για το μεμονωμένο επενδυτή, αλλά και το κράτος να αναμένει έσοδα από την επένδυση.  Μπορεί δηλαδή να στηθούν διαφορετικά επενδυτικά σχέδια,  τα οποία θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα επενδυτικό ταμείο, και να αντληθεί ρευστότητα από τη διαπραγμάτευση των τίτλων του ταμείου αυτού.

Η ουσία της πρότασης είναι ότι δημιουργείς κίνητρο στον επενδυτή (εγχώριο ή μη) να συμμετέχει σε μια κερδοφόρα επένδυση, ή σε ένα τίτλο που αποτελείται από εν δυνάμει προσοδοφόρες επενδύσεις, επενδύεις στην οικονομία (σε φυσικό και ανθρώπινο κεφάλαιο), αυξάνεις την παραγωγικότητα της οικονομίας (γιατί αυτό είναι ουσιαστικά το όφελος της επένδυσης), δημιουργείς θέσεις εργασίας, συν το ότι παρακινείς έργα τα οποία έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα  και δημιουργούν συνέργειες  και με άλλους τομείς της οικονομίας.

Η ελληνική οικονομία έχει κάνει λίγα βήματα προόδου, έχει εν μέρει αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη, και είναι ώριμες τώρα οι συνθήκες για τη σύσταση ενός τέτοιου επενδυτικού ταμείου για μεγάλα έργα, τα οποία θα δώσουν την απαραίτητη ώθηση για την έξοδο από το φαύλο κύκλο που βρισκόμαστε.

Στη συνέχεια, αναφέρονται οι επιμέρους προτεινόμενες πολιτικές για την αύξηση του εισοδήματος και της απασχόλησης.

Για την αύξηση των δημόσιων εσόδων προτείνουμε :

• Αλλαγή στην φορολογική πολιτική, η οποία θα βασίζεται στη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και στη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, διαμέσου ελέγχων και διασταύρωσης στοιχείων.  Άμεσος στόχος  μπορεί να είναι οι off-shore εταιρείες, οι οποίες δεν  ελέγχονται, γιατί δεν υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό.
• Μείωση της έμμεσης φορολογίας, η οποία είναι  οριζόντια και πλήττει τα ασθενέστερα στρώματα, ως κίνητρο για τη μείωση της παραοικονομίας,
• Αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας με τιτλοποίηση των ακινήτων, που έμμεσα θα δημιουργήσει αξίες και στο ΧΑΑ και θα αυξήσει το συνολικό πλούτο των επενδυτών.
• Στις συμβάσεις παραχώρησης των υποδομών, πέρα από το αρχικό τίμημα, και το ετήσιο ποσοστό που θα καταβάλλεται από τον παραχωρησιούχο,  α καταβάλλεται και ποσοστό επί των εσόδων ή/και των  κερδών.

Για την αύξηση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων :

• Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών με ταυτόχρονη εντατικοποίηση των ελέγχων για την ανασφάλιστη εργασία.

Για τη ρευστότητα των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων (ΜΜΕ) :

• Ίδρυση επενδυτικής τράπεζας για ΜΜΕ, που θα είναι πιο κοντά στις ανάγκες τη επιχείρησης.
• Επανασχεδιασμό των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ, ώστε τα προγράμματα να κατευθύνονται στις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας και  να έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα.
• Άμεση πληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους προς τις επιχειρήσεις και τήρηση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για πληρωμή σε 30 μέρες.
• Μείωση του ενεργειακού κόστους των επιχειρήσεων, μέσω φορολογικών ελαφρύνσεων  ή κίνητρα για χρήση ΑΠΕ.

Για την τόνωση των εξαγωγών :

Απλούστευση του θεσμικού περιβάλλοντος με ταυτόχρονη κατάργηση πολλών γραφειοκρατικών εμποδίων για την εξαγωγή προϊόντων. Εκμετάλλευση των ηλεκτρονικών δυνατοτήτων οργάνωσης, ελέγχου και διαχείρισης, για την διευκόλυνση των διαδικασιών, καθώς και έγκαιρη επιστροφή του ΦΠΑ σε τρίτες χώρες.

Κοινωνικός Φιλελευθερισμός σε Εφαρμογή  – H Ελληνική Οικονομία σε Ανασυγκρότηση

Η ‘’κοινωνία αξιών’’ συμμετείχε στο διεθνές πολυσυνέδριο ‘’Money Show’’, ένα σημαντικό θεσμό δύο δεκαετιών πλέον, για την οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας μας.

Την Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012 στελέχη της παρουσίασαν τον κεντρικό άξονα της προτεινόμενης πολιτικής της για την ανασυγκρότηση της Ελληνικής Οικονομίας, μέσω συγκεκριμένων και στοχευμένων προτάσεων για τους κυριότερους κλάδους, που μπορούν να θέσουν την οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά, με την δημιουργία ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, στη βάση της καινοτομίας,  της διαφοροποίησης των προϊόντων, της ποιότητας και της υψηλής προστιθέμενης αξίας.

Για την ‘’κοινωνία αξιών’’ η οικονομική ανάπτυξη δεν είναι μια μονοσήμαντη διαδικασία, αλλά το αποτέλεσμα ενός προσεκτικού στρατηγικού σχεδιασμού, για το «τι θέλουμε να πετύχουμε», πως «θα το πετύχουμε», ποιες είναι οι απαραίτητες δομικές αλλαγές και οι θέσεις που τις υποστηρίζουν, στα πλαίσια του ‘’κοινωνικού φιλελευθερισμού’’ και  με  σκοπό την κοινωνική ευημερία.

Περισσότερα για τις επί μέρους προτάσεις που παρουσιάσθηκαν εδώ: http://wp.me/p2SV3s-2b