ΑΠΟΨΗ: “Success Story”: Επεισόδιο Πλειστηριασμοί ή Πως με αοριστολογίες και με ανεύθυνες γενικεύσεις, επί δικαίων και αδίκων, η κυβέρνηση αδιαφορεί για κοινωνική δικαιοσύνη και διευρύνει τη φτώχεια

Με δηλώσεις του ο υπουργός οικονομικών  προανήγγειλε τις προθέσεις της κυβέρνησης για την απελευθέρωση των πλειστηριασμών «πρώτης κατοικίας», επισημαίνοντας ότι «εάν δεν κάνουμε κάτι θα καταρρεύσουν οι τράπεζες».

Αλήθεια, γιατί η κατάρρευση των τραπεζών έχει μετατεθεί αποκλειστικά στις ευθύνες του Έλληνα πολίτη; Τι έχουν κάνει μέχρι σήμερα οι τράπεζες για να αποτρέψουν το ενδεχόμενο αυτό; Ας δούμε συνολικά, ποια είναι η συγκεκριμένη κυβερνητική πολιτική που να αποτρέπει μία τέτοια προοπτική μέχρι σήμερα;

Ο πρωθυπουργός, στην προσπάθειά του να αμβλύνει τις εντυπώσεις και να «χρυσώσει το χάπι», αναφέρθηκε αόριστα στην ισχύ «κοινωνικών κριτηρίων» στην επικείμενη απελευθέρωση των πλειστηριασμών.

Δυστυχώς όμως, μια σειρά θεσμικών και νομοθετικών κινήσεων της κυβέρνησης, αποδυναμώνει  την επιχειρηματολογία της και  τα οποιαδήποτε αόριστα κριτήρια επικαλείται, αποκαλύπτοντας  την έλλειψη θέσεων για την επίλυση του προβλήματος, με αποτέλεσμα να ανοίγει το δρόμο για την απώλεια των περιουσιών, αδιακρίτως των εν γένει οφειλετών, είτε του δημοσίου, είτε των τραπεζών, μέσω κατασχέσεων και πλειστηριασμών, που θα στρέφονται ακόμα και σε μικροοφειλέτες, των οποίων οι οφειλές θα ανέρχονται κατ’ ελάχιστον στα 5.000 ευρώ.

Οι ενέργειες αυτές, στην πράξη, δεν στοχεύουν σε αυτούς που πραγματικά δεν πληρώνουν τα χρέη τους, αν και έχουν πολλά περιουσιακά στοιχεία, πράγμα που θα μπορούσε εύκολα και χωρίς κοινωνικές αναταραχές να γίνει. Ο αόριστος και γενικευμένος χαρακτήρας τους δημιουργεί την εντύπωση ότι λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο υπέρ των τραπεζών (που έχουν τεράστια ευθύνη για τα  «κόκκινα δάνεια», χωρίς να την επωμίζονται ανάλογα), αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στο σύνολο της κοινωνίας.

Ειδικότερα, η κυβέρνηση προωθεί τα εξής:

1. Άρση της αναστολής πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας από 1/1/2014.
2. Αγορά των «κόκκινων δανείων» της υπό εκκαθάριση Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος και των υπόλοιπων τραπεζών από «distress funds».
3. Υπερφόρτωση της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων με φόρους κατοχής, η οποία έχει συμβάλλει στην κατάρρευση της αγοράς ακινήτων.
4. Κατασχέσεις για οφειλές προς το δημόσιο από 5.000 ευρώ και άνω.
5. Σύντμηση προθεσμιών ενδίκων μέσων κατά της εκτελεστικής διαδικασίας (ενέργεια απαραίτητη που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και χρόνια, αλλά γίνεται εσπευσμένα και χωρίς την πρόβλεψη ασφαλιστικών δικλείδων για την προστασία των οφειλετών, αφού τώρα ευαισθητοποιήθηκε η κυβέρνηση για να διευκολυνθούν οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί).

Με περίπου 39 δις ευρώ χρεώθηκε μέχρι στιγμής ο ελληνικός λαός για να ανακεφαλαιοποιηθούν με δανεικά οι ελληνικές τράπεζες, χωρίς ταυτόχρονα το ελληνικό κράτος να μπορεί να ελέγξει, ως όφειλε, την συμβολή τους στην πολυπόθητη ανάπτυξη.

Την ίδια στιγμή έχει υπονομευθεί σοβαρά ο παραγωγικός ιστός της χώρας, έχει καταρρεύσει η τελική ζήτηση, λόγω συντριβής μισθών και συντάξεων, έχουν καταρρεύσει οι ιδιωτικές αλλά και οι δημόσιες επενδύσεις, έχει καταρρεύσει η τραπεζική πίστωση και ρευστότητα, υπάρχει αδυναμία εξυπηρέτησης επιχειρηματικού, αλλά και στεγαστικού, δανεισμού και η ανεργία έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη και καλπάζει ανεξέλεγκτη.

Με δεδομένα όλα αυτά, η κυβερνητική πολιτική που ακολουθείται, όχι μόνο δεν κατευθύνει την χώρα προς την «ανάπτυξη», αλλά λειτουργεί ανασταλτικά, αυξάνει τις απαιτήσεις γενικευμένα εις βάρος των μικρομεσαίων και των ασθενέστερων, ενώ διευρύνει τη φτώχεια ανοίγοντας άκριτα το παράθυρο για την καταχρηστική εκμετάλλευση των περιουσιών τους.

Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται τα προαναφερθέντα μέτρα και συγκεκριμένα:

1. Η μελετώμενη άρση της αναστολής πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, συνδυάζεται με τα υπόλοιπα μέτρα που προαναφέρθηκαν και αποσκοπεί, κατά την κυβέρνηση στην διάσωση των τραπεζών. Στην πράξη όμως, λειτουργεί υπέρ της γενικευμένης μεταβίβασης  των περιουσιών όσων χρωστούν στις τράπεζες (χωρίς ρεαλιστικά κριτήρια) και στους κερδοσκόπους – επενδυτές (distress funds).
2. Τα διεθνή κερδοσκοπικά κεφάλαια (distress funds), ενόψει του διαφαινομένου «χορού» των πλειστηριασμών, έσπευσαν. Πρόκειται για εταιρείες που αγοράζουν πάμφθηνα τα «κόκκινα δάνεια», παντός είδους (στεγαστικά, επιχειρηματικά, καταναλωτικά, ναυτιλιακά κλπ, μαζί με τις υποθήκες), εταιρειών ή προσώπων που είναι υπερχρεωμένα ή βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, διεκδικώντας στη συνέχεια την αποπληρωμή τους (και με νέο δανεισμό), αν όχι στο ακέραιο, με πολύ μεγαλύτερο ποσό από αυτό που κατέβαλαν για να τα αποκτήσουν. Όπως δημοσιοποιήθηκε, εκπρόσωποι συνολικά εννέα τέτοιων εταιρειών κατέφτασαν στην Αθήνα, όπου είχαν συναντήσεις με εκπροσώπους των τραπεζών. («Apollo Capital», «Monarch Alternative Capital», Oaktree Capital Management», «York Capital», «Marathon Asset Management», «Fairfax», «Blackstone», «KKR» και «Third Point»). Την δυνατότητα αυτή οι τράπεζες την είχαν προσεκτικά προετοιμάσει από το 2010 με τη τιτλοποίηση των χορηγηθέντων δανείων.
3. Θα πρέπει επίσης να τονιστεί ο μεγάλος κίνδυνος που ελλοχεύει για την χώρα και την ανεξαρτησία της από την εξαγορά των «κόκκινων δανείων» της υπό εκκαθάριση Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος, αφού η υποθηκευμένη αγροτική γη σε εθνικά ευαίσθητες περιοχές, μπορεί να βρεθεί σε ξένα  χέρια, με επικίνδυνες επιπτώσεις για τη χώρα.
4. Στις παραπάνω εκτιμήσεις συνεπικουρεί και το γεγονός ότι, εντελώς ‘’συμπτωματικά’’ η Τρόικα που ζητούσε όλο και περισσότερους φόρους, «πιέζει» τώρα τη κυβέρνηση για κατάργηση του φόρου μεταβίβασης (πράγμα που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και καρό αλλά για άλλους λόγους, κυρίως οικονομικής ανάπτυξης).  Έστω κι αν ο σκοπός είναι προφανής, η διευκόλυνση δηλαδή των μεταβιβάσεων που θα χρειαστεί να γίνουν στα πλαίσια των πλειστηριασμών και η πώληση των ‘’κόκκινων δανείων’’, εν τούτοις το μέτρο εκτιμάται ότι θα δώσει μια σχετική κινητικότητα στην αγορά ακινήτων, χωρίς όμως ταυτόχρονα να είναι και εμφανή τα οφέλη για την ανάπτυξη και την εθνική οικονομία.
5. Επίσης, εντελώς τυχαία η Τρόικα «πιέζει» και η κυβέρνηση «μελετά», την κατάργηση της 12ετούς προστασίας των επαγγελματικών μισθώσεων, ώστε όταν τα ακίνητα περιέλθουν στα χέρια των «κερδοσκόπων – επενδυτών», να μπορούν να λύνουν τις καταρτισμένες επαγγελματικές μισθώσεις (πολλές έγιναν τα τελευταία χρόνια με χαμηλά μισθώματα, γεγονός θετικό για ορθρολογικοποίηση της αγοράς ακινήτων), να πετούν στο δρόμο επαγγελματίες και επιχειρήσεις και η εκμετάλλευση των ακίνητων να γίνεται πιο  αποδοτική.
6. Επιπρόσθετα, το θεσμικό πλαίσιο εμπλουτίστηκε με την δυνατότητα του δημοσίου να προχωράει σε κατασχέσεις καταθέσεων των Ελλήνων πολιτών για χρέη άνω των 5.000 ευρώ καθώς και με την σύντμηση των προθεσμιών άσκησης ενδίκων μέσων κατά της επισπευδόμενης εκτελεστικής διαδικασίας (όπως είπαμε πιο πάνω έπρεπε να έχει γίνει εδώ και χρόνια, αλλά γίνεται τώρα για άλλο σκοπό από τη κυβέρνηση).

Η κυβέρνηση με τις πράξεις της λειτουργεί εις βάρος του συντριπτικά μεγαλύτερου αριθμού των πολιτών της. Δεν στοχεύει σε αυτούς που πραγματικά έχουν και δεν πληρώνουν τα τεράστια χρέη τους, πράγμα που θα μπορούσε εύκολα να κάνει εάν είχε τη βούληση. Για να αποποιηθεί των ευθυνών της και να συγκαλύψει την έλλειψη πολιτικών λύσεων, αλλά και τις τεράστιες ευθύνες του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας και την απροθυμία της να συγκρουσθεί με τους μεγάλους οφειλέτες, γενικεύει και αοριστολογεί ψευδεπίγραφα, με αποτέλεσμα:

• να κάνει δυσμενέστερο το οικονομικό περιβάλλον,
• να ευνοεί την ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση  από κερδοσκόπους,
• να πλήττει άμεσα την επιχειρηματική προσπάθεια, δυσχεραίνοντας ανορθολογικά τον δανεισμό,
• να επιβαρύνει εκ νέου τους μικρομεσαίους και τους ασθενέστερους,
• και να διευρύνει στην ουσία τη φτώχια.

Πολυχρόνης Καρσαμπάς