«Η Παιδεία είναι ο δεύτερος ήλιος για τους ανθρώπους».
Πλάτων
Παιδεία… Μια διαχρονική αξία, για την οποία πολλά έχουν ακουστεί και πολλά έχουν γραφτεί. Μια λέξη που έχει στο ενεργητικό της μια σωρεία από ορισμούς και άλλους τόσους εννοιολογικούς «βιασμούς». Με μια πιο συνειδητή προσπάθεια όμως, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι παιδεία είναι η προσπάθεια εκείνη για πνευματική, σωματική και ηθική ανάπτυξη του ανθρώπου, μέσω όλων των κοινωνικών φορέων. Παιδεία λοιπόν, είναι ό,τι προάγει τον άνθρωπο σε μια ανώτερη και ολοκληρωμένη προσωπικότητα, δίνοντας του τη δυνατότητα για μια καλύτερη ποιότητα ζωής, μαθαίνοντάς του αξίες όπως είναι η ελευθερία, η φρόνηση, η ακεραιότητα, η αλληλεγγύη και η συνεργασία.
Που όμως χωλαίνει η κατάσταση; Στο ότι οι περισσότεροι έχουν την ψευδαίσθηση ότι η κρίση είναι μόνο οικονομική. Η κρίση ήταν και παραμένει πρωτίστως αξιακή και αυτό ακριβώς θίγω με τον τίτλο του άρθρου που έχω επιλέξει. Η παιδεία, είναι εκείνο το μέσο που θα φωτίσει το δρόμο για έξοδο από την κρίση. Είναι εκείνη που θα βοηθήσει να διορθωθούν τα κακώς κείμενα, η νοοτροπία και οι άνθρωποι, διότι για να υπάρξει σωστότερη παιδεία και μια κοινωνική συνοχή, πρέπει πρωτίστως να αλλάξουμε όλοι εμείς.
Δεν χωράει αμφιβολία ότι τα προβλήματα ή και τα λάθη αν θέλετε, του σημερινού εκπαιδευτικού μας συστήματος και της παιδείας γενικότερα, είναι πολλά. Όπως για παράδειγμα, η μετατροπή από ανθρωποκεντρικό σε χρησιμοθηρικό εκπαιδευτικό σύστημα, ο διαχωρισμός σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα μαθήματα, η έλλειψη υλοτεχνικής υποδομής καθώς και η έλλειψη για σωστότερο Επαγγελματικό Προσανατολισμό στα σχολεία, είναι τα πρώτα ρήγματα. Το κακό όμως δεν σταματάει εδώ, ο δάσκαλος έχει χάσει την πραγματική του διάσταση, που αντί να τεχνουργεί νέους ανθρώπους, περιορίζεται στην απλή μεταφορά πληροφοριών. Στον δε χώρο της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η εκμετάλλευση των φοιτητών, θεωρώντας τους ως απλές «τσέπες», προς όφελος των τοπικών κοινωνιών-αγορών, η έλλειψη πόρων, η κακή επιλογή συγγραμμάτων, ο κομματικός χρωματισμός των Πανεπιστημίων, καθώς και η έλλειψη αυτοδιοικούμενης δυνατότητας του κάθε Πανεπιστημίου, συνθέτουν την εικόνα μια υποβαθμισμένης παιδείας.
Λύσεις όμως υπάρχουν και είναι αυτές που προτείνουμε όλοι εμείς οι νέοι με μια φωνή. Πράγματα αυτονόητα, που δυστυχώς, μόνο ως αυτονόητα δεν κατανοούνται. Το όραμά μας για την παιδεία λοιπόν είναι:
- Ίσες ευκαιρίες για όλους για εκπαίδευση, μόρφωση και καλλιέργεια.
- Αριστεία σε όλες τις βαθμίδες της παιδείας και ποιότητα παντού.
- Ολιστική ανάπτυξη του ανθρώπου, μέσω της ανάπτυξης όλων των διανοητικών ικανοτήτων.
- Διεθνοποίηση της παιδείας, ώστε η χώρα μας να καταστεί παγκόσμιος προορισμός για ξένους σπουδαστές, με στόχο την πολιτισμική μας αναγέννηση, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την ενίσχυση «πρεσβευτών», των διεθνών σχέσεων και της εικόνας της χώρας, καθώς και της εξωστρέφειας της οικονομίας.
- Άμεση σύνδεση της παιδείας με τις ανάγκες της οικονομίας των δημοσίων κοινωνικών οργανισμών, της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας, ώστε να εξασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα, η ανταγωνιστικότητα και η ανάπτυξη.
- Η αποδοτική χρήση των πόρων και της αποτελεσματικότητας του κάθε οργανισμού (σχολεία, ΑΕΙ κλπ) και συνολικά του συστήματος παιδείας, μέσω σύγχρονων και αποτελεσματικών μεθόδων διοίκησης, οργάνωσης και διαχείρισης ανθρωπίνου δυναμικού (προσλήψεις, αξιολόγηση, ανάπτυξη, αμοιβές κλπ).
- Εξασφάλιση της ολοκληρωμένης συνέργειας μεταξύ του πολιτισμού, της παιδείας, της εργασίας και του αθλητισμού.
Μπορεί άραγε το εκπαιδευτικό μας σύστημα να γίνει φορέας μιας ανάλογης ιδεολογίας;
Μπορεί, γιατί έχει χρέος απέναντι στους νέους που είναι το μέλλον του Έθνους. Είναι χρέος όλων μας να ξαναχτίσουμε την πατρίδα και να δώσουμε στους νέους την παιδεία που τους αξίζει.
«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο».
Αδαμάντιος Κοραής
Αγάθου Ποθητή
Συντονίστρια Νεολαίας & Μ.Μ.Ε. της “κοινωνίας αξιών” Ν. Κορινθίας
κοινωνία αξιών 