Για μια ακόμη χρονιά την 5η Ιουνίου θα θυμηθούμε και στην χώρα μας το περιβάλλον, την φύση, την οικολογία. Θα μιλήσουν πολλοί σε εκδηλώσεις για τους κινδύνους από την αλόγιστη ανάπτυξη και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του πλανήτη, την αειφόρο ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα. Κάποιοι θα τονίσουν τις ευθύνες των κυβερνήσεων και των επιχειρήσεων, τις ατομικές ευθύνες του καθενός μας τόσο στους χώρους εργασίας μας όσο και στο μικροπεριβάλλον της γειτονιάς μας. Και την επομένη; Θα συνεχίσουμε όλοι μαζί όπως χθες, όπως εδώ και 60 χρόνια;
Σε ποια χώρα όμως;
Στην χώρα των ανέργων; Στην χώρα όπου σταμάτησαν την λειτουργία τους εκατοντάδες χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις; Στην χώρα όπου η ανισόρροπη ανάπτυξη των προηγούμενων 60 χρόνων συγκέντρωσε ασφυκτικά τον μισό πληθυσμό σε τρεις τέσσερις μεγάλες πόλεις αφανίζοντας με ερήμωση την ύπαιθρο; Στην χώρα που δεν είχε ποτέ μια ενιαία εθνική στρατηγική για την ανάπτυξη και το περιβάλλον; Στην χώρα όπου η Πολιτική, η Πολιτεία με τους θεσμούς της και το άναρχο κράτος της ξεχνούσε πάντοτε σχεδόν συστηματικά τη μέριμνα για τον τόπο και τη φύση; Στην χώρα όπου ο τοπικισμός και τα μικρά ή μεγάλα συμφέροντα συγκρούονταν πάντοτε στον “διαμοιρασμό των ιματίων της”;
Στην χώρα όπου επανέρχεται σκληρά και οδυνηρά το ψευτοδίλημμα “Ανάπτυξη ή Περιβάλλον”;
Όμως Ελλάδα είναι μια χώρα που προικίσθηκε με μια ανυπέρβλητη ποικιλότητα φυσικού κάλλους και φυσικών πόρων. Είναι μια χώρα που τα μνημεία του παγκόσμιου πολιτισμού μιλούν, υμνούν και διδάσκουν την αρμονία της συνύπαρξης του ανθρώπου με την φύση.
Αυτήν την Ελλάδα που πάντοτε ήταν ένας ονειρικός τόπος επίσκεψης για τους περιηγητές της Ευρώπης, που και σήμερα εκατομμύρια τουρίστες επιλέγουν να επισκεφθούν για να βιώσουν τον τόπο, την ιστορία του, τις ρίζες του πολιτισμού τους, αυτήν την Ελλάδα έχουμε στον νου μας σαν “κοινωνία αξιών”. Την άλλη Ελλάδα που θα μας αξίζει και θα τη σεβόμαστε. Την Ελλάδα που δεν θα την μικραίνουν ανταγωνισμοί γύρω από ψευτοδιλήμματα.
Στην ιδρυτική μας διακήρυξη γράψαμε:
“Θέλουμε μία ελεύθερη οικονομία, ανταγωνιστική στην Ευρώπη, με έμφαση στην ανάπτυξη, και στις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, βασισμένη σε σωστό μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης, με δίκαιη αποτίμηση της εργασίας, με μέριμνα για την υποστήριξη των ασθενέστερων συμπολιτών μας.
Θέλουμε μία χώρα που το περιβάλλον θα είναι κυρίαρχο στοιχείο στην ανάπτυξή της και στην διαβίωση των πολιτών της.”
Στις έξι θεμελιώδεις αξίες του ιδεολογικού μας υπόβαθρου προσδιορίζουμε μεταξύ άλλων και τον σεβασμό προς τον άνθρωπο και τη φύση – άνθρωπο και φύση αλληλένδετα.
Πέραν όμως αυτών των αξιών, αν θέλουμε να χτίσουμε τον κόσμο και τη κοινωνία που περιγράφει το όραμά μας, θεωρούμε ότι χρειάζεται μια άλλη αντίληψη και ένα νέο ιδεολογικό πλαίσιο σε ό,τι αφορά το μοντέλο κατανάλωσης και το μοντέλο παραγωγής. Δεν αγνοούμε ότι η λογική και η δυναμική του καπιταλιστικού συστήματος συνίστανται στο κέρδος, στην εμπορευματοποίηση των πάντων και στη συνεχώς αυξανόμενη κατανάλωση, με αποτέλεσμα η οικονομία να κυριαρχεί πάνω στην κοινωνία και στον πολιτισμό. Με βάση αυτό, η αναζήτηση ενός νέου συστήματος, με βάση τις θεμελιώδεις αξίες μας, την έννοια της «καλής ζωής» για τους ανθρώπους, την αειφόρο ανάπτυξη και τη σωτηρία του πλανήτη, δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει με την αναγκαιότητα της κυριαρχίας της κοινωνίας πάνω στην οικονομία.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ξεφύγουμε από τη λογική που μας οδηγεί στο να ικανοποιούμε «τις λάθος ανάγκες με λάθος τρόπους». Είναι καιρός να ξανασκεφτούμε σοβαρά το ρητό του Ιπποκράτη: «ηγεμονικότερον απάντων φύσις». Είναι αυτονόητο ότι η κατανάλωση δεν μπορεί να εξυπηρετεί το κέρδος σε βάρος της υγείας των ανθρώπων, ούτε να στηρίζεται στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στη στέρηση της φύσης, του νερού, του αέρα και της γης για τις επόμενες γενιές. Όπως άλλωστε υποστηρίζει η γνωστή ρήση, «δεν κληρονομήσαμε τη γη από τους γονείς μας, αλλά τη δανειστήκαμε από τα παιδιά μας».
Ο μετασχηματισμός του μοντέλου κατανάλωσης προς αυτές τις κατευθύνσεις είναι, βεβαίως, ζήτημα πολιτικής, αλλά, ταυτόχρονα, αποτελεί ζήτημα ατομικής και συλλογικής συνείδησης και ευθύνης.
Περιγράφοντας το όραμά μας με τίτλο “Από την Ελλάδα της Χρεοκοπίας στην Ελλάδα που μας Αξίζει”, μεταξύ άλλων λέμε:
“Η χώρα μας διαθέτει πολλά και σημαντικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και πλούσιους πόρους όπως τη γεωγραφική της θέση, τη γη, το κλίμα, τον ήλιο, τη θάλασσα, το γεωφυσικό και ο ορυκτό πλούτο, τις ικανότητες και τις αρετές του λαού, την ιστορία και τον αρχαίο πολιτισμό μας.
Μπορούμε να γίνουμε οι πρωτοπόροι της νέας αναγέννησης σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η απληστία του χρηματικού κεφαλαίου, η αποθέωση της κατανάλωσης, η συνεχής συγκέντρωση του πλούτου και η καταστροφή του περιβάλλοντος.
Μπορούμε να αφήσουμε κληρονομιά στα παιδιά μας και στην ανθρωπότητα μια πατρίδα ξεχωριστή, αυθεντική, πρωτοπόρα στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην οικολογία, στην ανθρωπιά, στο κάλλος, στα συναισθήματα και στο ήθος.”
Νίκος Νημάς
Συντονιστής του τομέα Περιβάλλοντος
Οι ραγδαίες κλιματολογικές αλλαγές στον πλανήτη Γη τις τελευταίες δεκαετίες και η διαφαινόμενη εξάντληση τον φυσικών πόρων αποτελούν τον θεματικό πυρήνα αυτού του ντοκυμαντέρ οικολογικής αφύπνισης.
“Είναι πολύ αργά για να είμαστε απαισιόδοξοι”. Με αυτό το σύνθημα ο σκηνοθέτης Yann Arthus-Bertrand, θέλοντας να υπογραμμίσει ότι ακόμα υπάρχει λύση για τον πλανήτη. Μαζί με τον παραγωγό Luc Besson, θέλοντας μέσα από εικόνες ικανές να πείσουν και τον πιο δύσπιστο, να συμμετάσχει έμπρακτα σε κάθε μορφής αλλαγή που θα προστατέψει το περιβάλλον μας, δημιουργεί μια ταινία διαφορετική από τα συμβατικά ντοκιμαντέρ.
Με γυρίσματα, που κράτησαν 217 ημέρες σε 54 χώρες, εύκολα μπορεί να πει κανείς ότι πρόκειται για μια δημιουργία, η οποία ξεπερνά τις φόρμες και τα είδη. Το «Home» είναι η πρώτη ταινία, που αποτελείται εξ ολοκλήρου από εναέρια πλάνα, ενώ – κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της – απασχόλησε τρία κινηματογραφικά συνεργεία, που εργάζονταν παράλληλα για 21 μήνες στις τέσσερις άκρες της Γης.
κοινωνία αξιών 
You must be logged in to post a comment.