Πού πήγαν οι ηγέτες;

Η ιστορία είναι γεμάτη από αστέρια, από ανθρώπους που πήραν τη δύσκολη απόφαση, που έκαναν το μεγάλο άλμα. Όσο πάμε πιο πίσω, οι άνδρες και οι γυναίκες που έγραψαν ιστορία είναι όλο και μεγαλύτερου αναστήματος, σχεδόν ημίθεοι! Καλοί ή κακοί, άγγελοι ή δαίμονες δεν έχει σημασία, ήταν τεράστιες προσωπικότητες. Σήμερα πού είναι αυτοί οι άνθρωποι; Χάθηκε η ράτσα; Άλλαξε κάτι; Μας καταράστηκαν οι θεοί; Όχι!

Άλλαξαν απλά οι καιροί και μαζί με αυτούς η ανθρωπότητα οργανώθηκε και αναπτύχθηκε. Δεν χρειάζονται πια αρχηγοί της φυλής για να οδηγούν το λαό τους στα σκοτάδια. Δεν χρειάζεται ο Γκάλης να πάρει τη μπάλα από τη μια ρακέτα για να βάλει το καλάθι στην άλλη, κατατροπώνοντας το σύνολο της Σοβιετικής ομάδας. Τώρα το παιχνίδι είναι ομαδικό. Θέλει γνώση, υπομονή και τακτική. Ο ηγέτης δεν ξεχωρίζει από το πλήθος. Είναι ένας από αυτό. Είναι αυτός που έχει τις αρετές να κρατά την ομάδα ενωμένη, να διδάσκει δια του παραδείγματός του την αυταπάρνηση, το ήθος και την προσήλωση στο στόχο.

Δε χρειαζόμαστε πια ήρωες του μπαλκονιού, ρήτορες που μιλάνε για ώρες χωρίς νόημα. Δε θέλουμε γυμνασμένους που κοιτάνε τα μπράτσα τους στον καθρέφτη. Θέλουμε εργάτες με γνώση. Θέλουμε καμίνια να λιώνουν σίδερο και όχι τζάκια του σαλονιού.

Κάποτε ανοίγαμε το στόμα μπροστά στα πολιτικά μας αστέρια και κάποιοι μας άδειαζαν τις τσέπες στα όρθια, αφού είχαμε τυφλωθεί από τη λάμψη.

Οι ηγέτες, όπως τους ξέραμε, πέθαναν. Οι σούπερ ήρωες δε θα ξανάρθουν. Ο καθένας θα γίνει ηγέτης της ζωής του, στη δουλειά του, στην οικογένεια του. Κάποιοι άνθρωποι, καθημερινοί, με γνώση, ψυχή και πείσμα θα γίνουν οι νέοι ηγέτες. Χωρίς χρυσά μανικετόκουμπα, χωρίς βαρύ ζεϊμπέκικο.

Δρ. Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, Γεωπόνος
Μέλος του τομέα Αγροτικής Οικονομίας της “κοινωνίας αξιών”