Προτάσεις για Οικονομική Πολιτική – Δημοσιονομικό

Ανάλυση και προβλήματα της σημερινής οικονομικής πολιτικής

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε παρατεταμένη ύφεση και σύμφωνα με όλους τους δείκτες, η ανάκαμψη δεν είναι προς το παρόν ορατή.  Η ύφεση επιδεινώθηκε το 2011 λόγω των σκληρών μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής, της περιορισμένης πιστωτικής επέκτασης, των καθυστερήσεων στην εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και της χειροτέρευσης του διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος. [1]Η Ελληνική οικονομία παραμένει σε σημαντική ύφεση και το 2012. Ταυτόχρονα οι προοπτικές ανάπτυξης στην ευρωζώνη χειροτερεύουν και αναμένεται ότι η  επίδραση επί της ελληνικής οικονομίας θα είναι σημαντική.

Οι διαρκείς αναθεωρήσεις προς τα κάτω των προβλέψεων για το ρυθμό μεταβολής του  ΑΕΠ, η αδυναμία επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων και οι συνεχείς μεταθέσεις της ανάκαμψης για το  μέλλον, έχουν δημιουργήσει ένα περιβάλλον αμφισβήτησης του προγράμματος προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας.  Ακόμη και αν επιτευχθεί ο στόχος για ένα δημοσιονομικό έλλειμμα 3% του ΑΕΠ (ως το 2013) ή και για έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, το ζητούμενο θα είναι η δυνατότητα διατήρησης της δημοσιονομικής κατάστασης, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο εάν σκεφθούμε τις δυσμενείς δημογραφικές εξελίξεις, τα ασφαλιστικά ελλείμματα και την χαμηλή ανταγωνιστικότητα. Το μεγάλο πρόβλημα  βρίσκεται στην μείωση της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και αν αυτή δεν βελτιωθεί, το πρόβλημα θα συνεχίσει να επιδεινώνεται. Οι  τομείς της ελληνικής οικονομίας  που απαιτούν άμεσες και βαθιές μεταρρυθμίσεις είναι:

Δημοσιονομικό Έλλειμμα

Το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης είναι στο 10% του ΑΕΠ το 2010 και το 2011. Η οικονομία εξακολουθεί να παράγει πρωτογενή ελλείμματα με αποτέλεσμα το χρέος να μην μπορεί να συγκρατηθεί[2].  Tα στοιχεία του υπουργείου Oικονομικών δείχνουν και τον υπερδανεισμό του κράτους σε έντοκα γραμμάτια με επιτόκιο που προσεγγίζουν το 5%.Η Κομισιόν για την Ελλάδα προβλέπει φέτος μείωση του ελληνικού ΑΕΠ τουλάχιστον κατά 4,4% σημαντικά μεγαλύτερη σε σχέση με την πρόβλεψη για ύφεση 2,8% στην οποία είχε στηριχθεί η σύνταξη του προϋπολογισμού του 2012, με τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας. Προειδοποιεί πως η ύφεση φέτος ίσως αποδειχθεί μεγαλύτερη, κάνοντας λόγο για σημαντικούς κινδύνους που χαρακτηρίζουν τις προβλέψεις, λόγω της πολύ χαμηλής επιχειρηματικής και καταναλωτικής εμπιστοσύνης που επικρατεί στη χώρα και  της μείωσης της εγχώριας ζήτησης εξαιτίας των περικοπών στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα

Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών

Το έλλειμμα του Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών είναι το υψηλότερο στη Ε.Ε και βέβαια στη ζώνη του ευρώ[3] (12.3% το 2010 και 10.6% το 2011). Για το πρώτο τρίμηνο του 2012 οι ελληνικές εξαγωγές δεν αναμένεται να βελτιωθούν σημαντικά, παρά την υποχώρηση στα κόστη εργασίας των ελληνικών επιχειρήσεων. Οι εισαγωγές αναμένεται να μειωθούν περαιτέρω εξαιτίας της δραστικής μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος των Ελλήνων.

Αγορές προϊόντων και εργασίας.

Ο τομέας αυτός της ελληνικής οικονομίας είναι από τους πλέον προβληματικούς. Η ανεργία το 2011 έφθασε το 17% και το 2012 αναμένεται να ξεπεράσει το 18% του εργατικού δυναμικού.  Η ανεργία μεταξύ των νέων είναι στο 20%. Το παραγωγικό κενό  εκτιμάται από  -8% έως -11%.  Το διάστημα 2010-2011 έγινε μείωση μισθών σε ποσοστό πάνω από 14% και  αναμενόταν ότι το επίπεδο τιμών θα  υποχωρήσει αρκετά ώστε να μπορέσει να εξισορροπήσει τη συνολική προσφορά και ζήτηση της οικονομίας. Αυτό όμως δεν έγινε. Μόνον ο εκτός εμμέσου φορολογίας πληθωρισμός υποχώρησε λίγο[4]. Όπως μάλιστα αναφέρει η ΕΚΤ «Λόγω της αύξησης που καταγράφεται στις τιμές της ενέργειας, το ποσοστό του πληθωρισμού εκτιμάται ότι θα παραμένει πάνω από τον στόχο του 2% για το 2012, ενώ οι ανοδικοί κίνδυνοι κυριαρχούν».

Στην αγορά προϊόντος η καταναλωτική ζήτηση των νοικοκυριών αλλά και των επιχειρήσεων για επενδύσεις είναι ανεπαρκής.  Στην αγορά εργασίας η απασχόληση καθορίζεται και εδώ σχεδόν αποκλειστικά από τη ζήτηση εργασίας των επιχειρήσεων, οι οποίες είναι διστακτικές σε προσλήψεις, διότι δεν μπορούν να διαθέσουν την παραγωγή τους, αφού δεν υπάρχει ζήτηση  στην αγορά προϊόντος.  Ως αποτέλεσμα η μείωση των μισθών οδηγεί σε υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας  αφού περιορίζει τη ζήτηση. Οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να διαθέσουν τα προϊόντα τους, απολύουν για να επιβιώσουν και κατά συνέπεια έχουμε άνοδο της ανεργίας. Έχουμε δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, που επηρεάζει άμεσα και το δημοσιονομικό (μικρότερη είσπραξη φόρων, έλλειμμα εισφορών στη κοινωνική ασφάλιση).

Η Κομισιόν προβλέπει για φέτος ακόμη μεγαλύτερη ανεργία ενώ υπολογίζει πως το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στην Ελλάδα θα μειωθεί περίπου 15% την προσεχή τριετία. Εκτιμά πως η αγορά εργασίας στην Ελλάδα διανύει επώδυνη περίοδο προσαρμογής. Αναμένει περαιτέρω αύξηση της ανεργίας και μείωση της απασχόλησης κατά 4,8% σε σχέση με πέρσι. Σημειώνει πως οι αποφάσεις για μειώσεις των μισθών στον ιδιωτικό τομέα στοχεύουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και στη μείωση της ανεργίας των νέων. Βραχυπρόθεσμα ωστόσο, είναι φανερό ότι αυτό θα προκαλέσει νέα «βουτιά» στην εγχώρια ζήτηση και στην απασχόληση. Η τάση αυτή μεσοπρόθεσμα αναμένεται να αντιστραφεί, εφόσον όμως προχωρήσουν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.Η ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας σήμερα είναι στην 26η θέση της ΕΕ-27[5].

Διαφθορά

Η διαφθορά εντοπίζεται σε όλους τους τομείς στην δημόσια διοίκηση αλλά και στον ιδιωτικό τομέα. Η Παγκόσμια Τράπεζα κατατάσσει την Ελλάδα 81η από 202 χώρες στην διαφθορά. Η Διεθνής Διαφάνεια την ταξινομεί σαν χειρότερη μεταξύ των EΕ-27 το 2009, με δείκτη 3,8 (άριστα το 10). Οι συνέπειες για την Ελληνική οικονομία είναι καταστρεπτικές. Σύμφωνα με μελέτες της Διεθνούς Τράπεζας, η διαφθορά διπλασιάζει το δημοσιονομικό έλλειμμα, το 25% των φόρων διαφεύγει, αποθαρρύνει τις επενδύσεις, αυξάνει την ανισότητα, και επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη.

Υποδομές –Κατασκευές

Η Ελλάδα υστερεί στις υποδομές, σιδηροδρόμους, αυτοκινητοδρόμους, λιμένες και αεροδρόμια[6]. Ο τομέας των κατασκευών βρίσκεται σε διαρκή πτωτική πορεία στην οικοδομή, στα δημόσια έργα και στα έργα Σ.Δ.Ι.Τ. Μέχρι το 2010 και πριν καθηλωθεί από τα μέτρα του μνημονίου, συμμετείχε κατά 8% στο ΑΕΠ. Οι απασχολούμενοι σε αυτόν τον τομέα ανέρχονται σε 400.000 και γενικά στην οικοδομή εμπλέκονται περισσότερα από 100 διαφορετικά επαγγέλματα. Η πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας, έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας στα επαγγέλματα αυτά.

Ανάλυση της Οικονομικής Πολιτικής που εφαρμόσθηκε

Είναι φανερό πλέον , ότι ο σχεδιασμός της  οικονομικής πολιτικής και η εφαρμογή του  έχουν οδηγήσει μέχρι τώρα σε ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Ο σχεδιασμός της οικονομικής πολιτικής για την αντιμετώπιση της κρίσης και την επανεκκίνηση της οικονομίας, επικεντρώθηκε στη βραχυ-μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική περιστολή  και στη Βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.

Η προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής επικεντρώθηκε κατά κύριο λόγο σε οριζόντιες περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό, όμως οι μεγάλες υπερβάσεις δαπανών αφορούν κυρίως τη γενική κυβέρνηση (υγεία και ασφαλιστικό σύστημα). Επίσης δεν επιδιώχθηκε καν ο περιορισμός του κράτους, που αποφεύχθηκε, με εξαιρετικά δυσμενείς επιπτώσεις για το σύνολο της οικονομικής πολιτικής που ακολουθήθηκε, αφού επελέγησαν άλλα μέτρα, επώδυνα για την κοινωνία, για να σωθεί το πελατειακό κομματικό κράτος.

Η προσπάθεια για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας εάν ήταν αποτελεσματική, θα μετρίαζε την ύφεση που κατ’ ανάγκη έφερε η δημοσιονομική περιστολή. Η βελτίωση αυτή της ανταγωνιστικότητας επιδιώχθηκε μέσα από  το δραστικό περιορισμό του μισθολογικού κόστους και μέσα από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά προϊόντων και εργασίας. Οι μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε να περιλαμβάνουν πολλά επί μέρους μέτρα, όπως η ποιότητα, η άρση εμποδίων και αντικινήτρων στην ίδρυση επιχειρήσεων, η αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, η γραφειοκρατία, η απονομή της  δικαιοσύνης, η πάταξη  της διαφθοράς  κλπ. Οι προσπάθειες αυτές αλληλεπιδρούν και  η αποσπασματική επιδίωξή τους ενέχει τους κινδύνους αποδυνάμωσής τους. Επιδιώχθηκε δηλαδή πρώτα η μείωση στους μισθούς, χωρίς να προηγηθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Έπρεπε να προηγηθούν οι παρεμβάσεις στην αγορά προϊόντος ή τουλάχιστον να μην καθυστερήσουν, έναντι των κοινωνικά πιο δύσκολων μέτρων στην αγορά εργασίας.   Όμως ακολουθήθηκε διαφορετική σειρά, με αποτέλεσμα την αποτυχία συγκράτησης της ανεργίας. Επίσης δεν εφαρμόσθηκαν μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση του ανταγωνισμού στην αγορά προϊόντος, Η ελλιπής αυτή προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων είχε σαν συνέπεια, την αποδυνάμωση των προσπαθειών και την αδρανοποίηση στην ουσία της αναπτυξιακής συνιστώσας, επηρεάζοντας τελικά και την συνολική επιτυχία του προγράμματος. Η κυβέρνηση και  η Τρόϊκα εξακολουθούν να επιμένουν  σε μέτρα και πολιτικές που θα ήταν πιο αποτελεσματικές αν είχαν εφαρμοστεί και είχαν αρχίσει να αποδίδουν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Προτάσεις για τη βελτίωση της Οικονομικής Πολιτικής

Nέο μοντέλο ανάπτυξης: “από την εσωστρέφεια στην εξωστρέφεια και από το χαμηλό κόστος στη διαφοροποίηση”

Η ανασυγκρότηση, η ανάπτυξη, η ανταγωνιστικότητα και η πρωτοπορία της χώρας απαιτεί ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Αυτό μπορεί να χτιστεί μόνο με μια εθνική στρατηγική η οποία συνδέεται άμεσα και συμβάλλει ουσιαστικά στην υλοποίηση του οράματος για τη χώρα. Η στρατηγική αυτή πρέπει να είναι εθνική, με την έννοια ότι θα υλοποιείται με συνέχεια και συνέπεια ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, εξασφαλίζοντας τη συναίνεση και τη μακροχρόνια δέσμευση των παραγωγικών και πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Τα θεμελιώδη στοιχεία μιας τέτοιας στρατηγικής ανάπτυξης στη βάση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου είναι:

Ο προσανατολισμός, η κινητοποίηση και η υποστήριξη των παραγωγικών δυνάμεων και των οικονομικών πόρων σε τομείς που η Ελλάδα μπορεί ν αναπτύξει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα με βάση την καινοτομία, τη διαφοροποίηση των προϊόντων, τη ποιότητα, την υψηλή προστιθεμένη αξία, την εικόνα, τη φήμη και όχι με βάση τη χαμηλή ποιότητα και το χαμηλό κόστος. Τέτοιοι τομείς είναι ο τουρισμός, ο πολιτισμός, η παιδεία, η ναυτιλία, η υγεία, αγροδιατροφική αλυσίδα, οι εναλλακτικές πηγές ενέργειες, καθώς και προϊόντα ή υπηρεσίες των τομέων. Εκτός αυτών, η Ελλάδα μπορεί να γίνει ανταγωνιστική σε αρκετές επιλεγμένες «σφήνες» (niches) της αγοράς όπως για παράδειγμα τα φυτικά καλλυντικά, η πληροφορική, οι τηλεπικοινωνίες και εξειδικευμένα τεχνολογικά προϊόντα.

Η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας σε συνδυασμό με την ουσιαστική αύξηση του μεγέθους των επιχειρήσεων μέσω αποτελεσματικών μεθόδων οργάνωσης όπως πολυμετοχικές και συνεταιριστικές επιχειρήσεις, στρατηγικές συμμαχίες και δίκτυα συνεργασιών, (εθνικά και διεθνή) και ΣΔΙΤ

Υποστήριξη μεγάλης κλίμακας επιχειρηματικών έργων (projects). Τα επενδυτικά αυτά έργα αφορούν τόσο τομείς της οικονομίας, όσο και τόπους ή περιφέρειες ως για παράδειγμα η κτηνοτροφία στην Ήπειρο, η γεωργική ανάπτυξη στη Ρόδο.

Η εξωστρέφεια των επιχειρήσεων μέσω τη ανάπτυξης εθνικών και τοπικών μαρκών (brands) παγκόσμιας εμβέλειας, δικτύων προώθησης και πωλήσεων στις ξένες αγορές.

Ανάπτυξη της κουλτούρας της επιχειρηματικότητας, της δημιουργικότητας και της καινοτομίας μέσω της παιδείας, της εκπαίδευσης και των υπολοίπων μηχανισμών.

Εστίαση της έρευνας και ανάπτυξης (R&D) σε επιλεγμένους τομείς με βάση τα προαναφερθέντα.

Ουσιαστική ανάπτυξη της οικονομικής και επιχειρηματικής διπλωματίας

Κινητοποίηση και αξιοποίηση της διασποράς, τόσο σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις στην Ελλάδα όσο και σε ό,τι αφορά την προώθηση των Ελληνικών εξαγωγών.

Σαφείς, αποτελεσματικούς και μακροχρόνια σταθερούς κανόνες σε όλους τους τομείς που αφορούν την οικονομία, την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις και την ανάπτυξη.

Έμφαση στην περιφερειακή ανάπτυξη με βάση τους ανθρώπους, τους πόρους και τα φυσικά πλεονεκτήματα της κάθε περιοχής.

Προτάσεις για τον Ανταγωνισμό και τις  Αγορές προϊόντων –Εργασίας

Ο τελικός στόχος των προτεινόμενων οικονομικών μεταρρυθμίσεων, είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας και η μετάβαση σε ένα άλλο μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης,  σε ένα περισσότερο εξωστρεφές πρότυπο που να στηρίζεται στην εξαγωγική δραστηριότητα και τις ιδιωτικές επενδύσεις.

Να προχωρήσουν γρήγορα οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και ιδίως αυτές που ενισχύουν τον ανταγωνισμό στην αγορά προϊόντος και τη διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα για την αναθέρμανση της οικονομίας.

Να δοθεί έμφαση στη κάθετη και στοχευμένη περικοπή των κρατικών δαπανών, κυρίως μέσω του περιορισμού του ίδιου του κράτους. Να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις εκσυγχρονισμού σε όλο το δημόσιο τομέα σύμφωνα με τα προτάσεις μας στο κεφάλαιο εκσυγχρονισμού του κράτους.

Να διασφαλισθεί βραχυπρόθεσμα η προστασία της κεφαλαιακής επάρκειας και της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών ώστε να υπάρξει επαρκής χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας.

Η οικονομική πολιτική πρέπει να βοηθήσει τη σταδιακή επαναδιοχέτευση των παραγωγικών πόρων της χώρας στους εξαγωγικούς τομείς και την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών υψηλής ποιότητας και τεχνογνωσίας.

Να ενισχυθούν με πόρους κατά προτεραιότητα οι εταιρείες με εξαγωγική δραστηριότητα. Να απλουστευτεί το νομικό περιβάλλον  και να καταργηθούν πολλά γραφειοκρατικά εμπόδια  για την εξαγωγή προϊόντων. Να γίνει εκμετάλλευση των ηλεκτρονικών δυνατοτήτων οργάνωσης,  ελέγχου και διαχείρισης,  για την διευκόλυνση των διαδικασιών.

Να θεσμοθετηθεί χρονοδιάγραμμα απελευθέρωσης μέχρι το 2015 όλων των αγορών εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών, καθώς και όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού, να λειτουργεί ανεξάρτητη και επαρκώς στελεχωμένη ώστε να αναλάβει την επίβλεψη όλων των αγορών, να ελέγξει τις μονοπωλιακές πρακτικές, και να διασφαλίσει τον αποτελεσματικό ανταγωνισμό.

Να αναμορφωθεί το εθνικό πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Οι συμβάσεις να ρυθμίζουν αμοιβές και όρους εργασίας, καθώς και αποζημίωση για απολυόμενους.

Να σταματήσει η αναποτελεσματική πολιτική των μειώσεων μισθών και συντάξεων. Τα αποτελέσματα μίας τέτοιας ενέργειας θα είχαν άμεσο θετικό αντίκτυπο στην πορεία της οικονομίας,  πέραν του ευνοϊκού ψυχολογικού περιβάλλοντος που θα δημιουργηθεί για την πραγματική οικονομία. Η συντήρηση του εισοδήματος στις οικογένειες, θα επιδράσει θετικά στην αγορά εργασίας, στην αγορά προϊόντων αλλά και στην ανεργία.

Προτάσεις για τις Κατασκευές – Δημόσιες Επενδύσεις

Να επιδιωχθεί η προώθηση στοχευμένων παραγωγικών δημοσίων επενδύσεων, που ταυτόχρονα θα ενισχύουν την ζήτηση, αλλά και το παραγωγικό δυναμικό της οικονομίας.    Οι επενδύσεις αυτές, με την συμμετοχή και του ιδιωτικού τομέα (δυνατότητα ΣΔΙΤ, μπορούν  να συμπεριληφθούν και κοινοτικοί πόροι), θα έχουν ισχυρή θετική επίδραση στη αναθέρμανση της οικονομικής δραστηριότητας. Χρειάζονται επίσης άμεσα μέτρα ενίσχυσης του κλάδου κατασκευών, δημοσίων έργων και υποδομών.

Να υπάρξουν κίνητρα με σκοπό την προσέλκυση νέων Ελλήνων και Ξένων επενδυτών στον ευρύτερο χώρο της κτηματαγοράς και των ακινήτων. Προϋπόθεση για οποιαδήποτε επένδυση είναι η σταθερότητα της νομοθεσίας .

Να υπάρξουν πολεοδομήσεις νέων περιοχών και επεκτάσεις των υφισταμένων σχεδίων, έτσι ώστε να υπάρξει προστιθέμενη αξία σε περιοχές που προσφέρονται για μεγάλα οικιστικά προγράμματα.

Να γίνει εθνικός χωροταξικός αναπτυξιακός σχεδιασμός και ποιοτική διασφάλιση της κατασκευής των ακινήτων, ώστε να υπάρξει επιχειρηματικό ενδιαφέρον από επενδυτές, που να μπορούν να αξιολογήσουν τις προοπτικές που θα έχουν για οποιαδήποτε επένδυση ξεκινήσουν.

Να δοθούν κίνητρα επανεκκίνησης του κατασκευαστικού τομέα,  με πρώτο την καθιέρωση ενός και μόνο φόρου για τα ακίνητα.

Να δοθούν οικονομικά κίνητρα για την εφαρμογή νέων τεχνολογιών στα καινούρια κτίρια καθώς επίσης και την ενεργειακή αναβάθμιση των υφισταμένων. Να γίνουν οι αναγκαίοι αντισεισμικοί έλεγχοι και η ενίσχυση των κτιρίων εάν χρειάζεται, και κυρίως όσων κατασκευάσθηκαν πριν το 1984.

Να ξεκινήσουν διεθνείς διαγωνισμοί, ώστε κοινοπραξίες κατασκευαστικών εταιρειών, ιδιωτών επενδυτών και άλλων να αναλάβουν την εκτέλεση και συντήρηση συγχρόνων δικτύων αυτοκινητοδρόμων, λιμένων, αεροδρομίων, σταθμών και λιμένων αναψυχής, διότι οι μεταφορές και οι επικοινωνίες είναι απαραίτητες για την οικονομική ανάπτυξη. Το κόστος κατασκευής θα μπορούσε να αναληφθεί έναντι αποκλειστικής εκμετάλλευσης για μερικές  δεκαετίες.

Προτάσεις για το Τουρισμό – Ναυτιλία – Συνεδριακό τουρισμό

Οι κυβερνητικές πολιτικές πρέπει να βοηθήσουν τομείς στους οποίους η χώρα διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα, όπως ο τουρισμός, η ναυτιλία, ο πολιτισμός, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κ.α.  Κάθε ένας από αυτούς τους τομείς θα αναλυθεί σε ιδιαίτερο κείμενο αναπτυξιακών προτάσεων.

Προτάσεις για τη καταπολέμηση της Διαφθοράς

Οι δωροδοκίες, απιστίες  και καταχρήσεις δημοσίων πόρων να χαρακτηρίζονται ως ιδιώνυμα αδικήματα και για τους πολιτικούς, τους εργαζόμενους σε δημόσιες επιχειρήσεις, τους δημόσιους λειτουργούς αλλά και αυτούς που επιχειρούν την δωροδοκία.

Τα ατιμωτικά αυτά αδικήματα να μην παραγράφονται και να εκδικάζονται άμεσα.

Οι ένοχοι να τιμωρούνται με έκπτωση από το αξίωμα, σοβαρά πρόστιμα, κατάσχεση όλων των περιουσιακών στοιχείων που αποκτήθηκαν παράνομα και φυλάκιση.

Διαμόρφωση ειδικού σώματος μεγάλου αριθμού ελεγκτών με ανακατανομή των ήδη υπαρχόντων δημοσίων υπαλλήλων.

Εισαγωγή διαδικασιών και νέων τεχνολογιών που θα εξασφαλίσουν την διαφάνεια και θα περιορίσουν την ευχέρεια των προσώπων για διαφθορά (π.χ ηλεκτρονικές προμήθειες, χρονικά προσδιορισμένες διαδικασίες έκδοσης αδειών στις πολεοδομίες, αντικειμενικοποίηση των φορολογικών ελέγχων, κλπ)

Εκτεταμένη χρήση της μεθόδου του «εικονικού διαφθορέα» στις σημαντικές εστίες διαφθοράς.

Διαμόρφωση μηχανισμών πληροφόρησης και μεθόδων καταγγελιών των φαινομένων διαφθοράς και οικονομικού εγκλήματος από τους πολίτες.

Επίλογος

Η μείωση του δημόσιου χρέους μέσω της συμμετοχής των ιδιωτών επενδυτών στο PSI, έδωσε στη χώρα σημαντική σημαντικό χρόνο ώστε η κυβέρνηση να προωθήσει το απαραίτητο μεταρρυθμιστικό έργο χωρίς καθυστερήσεις. Δυστυχώς όμως, την πιο κρίσιμη στιγμή που η απόλυτη εκμετάλλευση του χρόνου είναι ο κρίσιμος παράγων για την αναθέρμανση της οικονομίας και αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας, η χώρα μπαίνει σε προεκλογική περίοδο και δημιουργείται ένα περιβάλλον αβεβαιότητας, αλλαγής των προτεραιοτήτων από το πολιτικό σύστημα και  χάσιμο χρόνου με κίνδυνο ακύρωσης των προσπαθειών που έχουν γίνει.

Αναφορές:

[1] Σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Αρχής το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 7,5% το τέταρτο τρίμηνο του 2011 σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2010.

[2] 340,2 δις ήτοι το 144,9%  του ΑΕΠ  το 2010,στα 367,978 δισ. ή στο 171% του AEΠ διαμορφώθηκε στο τέλος Δεκεμβρίου του 2011, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία, τα τελευταία πριν από το PSI. Το χρέος σε 12 μήνες αυξήθηκε κατά 27,7 δισ. καθώς εκτός το ταμειακό έλλειμμα των 23 δισ. ευρώ που κλήθηκε να καλύψει το Δημόσιο, κατέπεσαν και εγγυήσεις δανείων του Δημοσίου. Το σύνολο των εγγυήσεων ανήλθε στο τέλος Δεκεμβρίου στα 20,6 δισ. ευρώ (από 22,6 δισ. ευρώ στο τέλος του 2010). 

[3] Μείωση 31,8% παρουσίασε το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου, αντισταθμίζοντας μερικώς τη μείωση του ΑΕΠ. Οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών υποχώρησαν κατά 6,1%, με τις εξαγωγές αγαθών να μειώνονται κατά 10,7% και τις εξαγωγές υπηρεσιών κατά 1,3%. Επίσης, μείωση της τάξεως του 14,2% σε σχέση με το τέταρτο τρίμηνο του 2010 παρουσίασαν οι εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών. Οι εισαγωγές αγαθών μειώθηκαν κατά 13,5% και οι εισαγωγές υπηρεσιών κατά 16,4%.

[4] Οι τιμές αντιστέκονται στην πτώση (ο πληθωρισμός το 2011 έκλεισε στο 3,3% και οι τιμές των εξαγομένων στο 5% το 2010 και 7% το 2011). Ο ρυθμός αύξησης του πληθωρισμού είναι στο 2,3% και 2,1% τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο του 2012, αντίστοιχα.

[5] Οι ξένες επενδύσεις είναι περίπου 1% του ΑΕΠ στην Ελλάδα έναντι του 4% στην ΕΕ-27. Στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας δείχνουν ότι κατά την περίοδο 1976-1988 χάθηκαν, εξαιτίας νομίμων απεργιών, 0,36 εργάσιμες μέρες ανά 1 εκατομμύριο κατοίκων στην Ελλάδα, έναντι 0,06 στις ΗΠΑ και 0,14 στην Ιταλία και την Ισπανία.

[6] Η χώρα μας, με 2,9% της έκτασης και 2,2% του πληθυσμού της ΕΕ έχει απηρχαιωμένο σιδηροδρομικό δίκτυο με μήκος στο 1% της ΕΕ, το μισό των αυτοκινητοδρόμων της Πορτογαλίας, 0,8% των αεροπορικών μεταφορών της ΕΕ και λιγότερο από 5% των θαλασσίων μεταφορών της Ευρώπης.